ارزیابی ویژگی های قطار حومه ای در برابر سایر وسایل حمل و نقل عمومی و خصوصی

پیشرفت و صنعتی شدن جوامع و به تبع آن زایش و توسعه حومه های شهری، افزایش شدید تقاضای سفر را به همراه آورده است.  این افزایش تقاضا در کنار جهش رشد درصد مالکیت خودرو  منجر به پدیدآوری مسایل و مشکلات متعددی مانند افزایش بی رویه مصرف انرژی، انواع آلودگی زیست محیطی، تاخیر و تراکم ترافیک و مسایل روحی و روانی ناشی از اختلال ترافیک شده است. چالش اصلی پیش روی سیاست گذاران حمل و نقل در کنار عرضه سیستمی کارآمد جهت پاسخ به حجم انبوه سفرها، تمهید اقداماتی در راستای کاهش خسارات فوق است. قطار حومه ای یک سیستم حمل و نقل عمومی ریلی است با هدف پاسخگویی به سفرهای رفت و برگشتی روزانه با موضوعاتی مانند کار، آموزش، تحصیل و تجارت است. این سیستم  می تواند با استفاده از ظرفیت های خود در بهبود مشکلات ناشی از حمل و نقل نقشی اساسی ایفا کند و حتی در طولانی مدت منجر به بهره وری اقتصادی گردد. در این پژوهش معین می شود که تا چه اندازه قطار حومه ای می تواند به نیاز های حمل و نقلی این خطوط پاسخ دهد و افزایش خدمات به کارگیری این سیستم در مقایسه با سایر شیوه ها دارای چه مزایایی است. هدف این پژوهش تحلیل و ارزیابی توانایی ها و عملکرد قطار حومه ای از جنبه های مختلف اقتصادی، اجتماعی و ترافیکی است تا با برجسته سازی خصوصیات این سیستم گامی موثر در بسط عرصه علمی و پژوهشی ورود این سیستم به چرخه رقابت پایدار برداشته شود تحلیل همزمان دو خط با خصوصیات مختلف مناطق حومه ای، تبیین معیارهایی مطابق با توسعه های نوین شهری، افزایش سهم مطلوبیت های شخصی کاربران در سایر معیارها از جنبه های نوآوری این پژوهش هستند. در این پژوهش با استفاده از روش تحلیل اماری چند شاخصه اینگونه استدلال می شود که بر اساس معیار های تعیین شده قطار حومه ای با کسب اکثریت امتیازات حد ایده آل تعریف شده دارای رتبه نخست و دارای بالاترین حد مطلوبیت نسبت به سایر شیوه های حمل و نقلی است.