بررسی تاثیر آرامگاه های قرن 4 تا 7 بر بناهای یادبودی مدرن در ایران

آنچه که در تمام دوران های تاریخی ملموس بوده است این است که، هر دوره‌ی معماری که آغاز به کار نموده به طور مختصر یا مفصل به دنباله‌روی از پیشینه‌ی خود روی آورده و در عین حرکت در مسیر دنباله‌روی از گذشته به نوآوری‌ها و تغییر سبک‌هایی هرچند کمرنگ دست‌زده‌اند. در دنیای پیشرفته و مدرن امروزی که سعی در حذف وابستگی و تعلقات به گذشته در بخش های متفاوت از جمله معماری دارد، در هر زمینه ای، حرکت روبه جلو با حفظ ارزش های رایج یک ملت امری باارزش و تاثیرگذار تلقی می شود. معماری ایران دارای پشتوانه های با ارزشی است و شامل آثاری است که پیوسته و زنجیروار از هم پیروی می کنند و رو به کمال خود گام بر می دارند. شروع مقبره و برج‌سازی به طور انبوه و توجه یک دوره‌ی معماری به مقبره‌سازی را می‌توان به قرن 4 تا دوران سلطنت سلجوقی نسبت داد. بعد از این دوره‌ی تحول عظیم در معماری که تحت تاثیر از آغاز معماری اسلامی در ایران است، تحول عمده‌ی دیگری را در معماری و همچنین معماری مقبره سازی در ایران را شاهد نیستم تا در زمان دوره‌ی معاصر و آغاز نگرش به غرب‌ و مدرن‌شدن معماری ایران، که در پی آن انقلاب و جنگ تاثیر زیادی در معماری و نگرش معماران می‌گذارد. در این پژوهش به پیداکردن رابطه‌ای میان این دو بازه‌ی زمانی پرداخته شده تا بتوان ویژگی های مشترک و متفاوت آن ها را با دقت بیشتری ارایه و بررسی کرد، ازطرف دیگر بررسی شده است که آیا در دوران معاصر که مقبره‌سازی افزایش یافته است، معماران چه تاثیراتی از کارهای آن زمان گرفته‌اند و آیا معماری قرن 4 تا 7 بر معماری مقبره‌سازی در دوران معاصر تاثیرگذار بوده است؟ در این پژوهش که از روش تحقیق توصیفی - تحلیلی استفاده شده است، به منظور گردآوری اطلاعات از ابزارهای مطالعات کتابخانه ای و اسنادی بهره گرفته شده است. مهم‌ترین نکته حاصل این است که اگرچه در بناهای یادبودی مدرن از نظر فرم، مصالح و پلان تحت تاثیر جنبش‌های معماری مدرن در همان زمان، متفاوت از بناهای گذشته عمل کرده‌اند، ولی باتوجه به معماری گذشته و الهام از ارزش‌های آن ها و در عین حفظ ارزش‌های معماری زمان خود ساخته شده‌اند.