بررسی تاثیر نهج البلاغه در مثنوی با رویکردی تطبیقی بر اساس مبحث توحید افعالی

توجه به توحید از اصولی است که همواره تمامی مسلمانان با تمامی گرایش‎ های فرعی به آن معتقدند. بحث از توحید افعالی به عنوان یکی از مراتب سه‎ گانه توحید (توحید ذاتی، توحید صفاتی، توحید افعالی) نیز از این قاعده مستثنا نیست. در این پژوهش، تلاش شده است تا به شیوه توصیفی تحلیلی و با تکیه بر رویکرد تطبیقی به اثرپذیری مثنوی از نهج‎ البلاغه، (به‎ دلیل اشتراک و نوع همگونی دیدگاهی) در مبحث توحید افعالی پرداخته شود. این اشتراک دینی در دو سوی عالم و در دو زمان ناهمگون، انسان‎ها را به اشتراک دیدگاهی در مبحث توحید افعالی آشنا می‎سازد. هر دو برای اثبات یگانگی پروردگار و مراتب کمال انسانی، مراحلی قایل‎اند. هدف این نوشتار از برسی تطبیقی در دو اثر نهج‎ البلاغه و مثنوی، بررسی تاثیر و تاثر، تطبیق و روشن‎سازی ابعاد توحید افعالی در موضوعات خرد‎تر چون خالقیت، ربوبیت و مالکیت و ذکر بسامد و شباهت‎ های دیدگاهی و گفتاری آن دو بزرگ (در برخی موارد، تفاوت‎ها) در ابعاد فوق است. نتایج بررسی حاکی از آن است که به‎ طور قطع، مثنوی مولانا از نهج ‎البلاغه تاثیر پذیرفته است. همچنین لازم به ذکر است که بیشترین تاکید مولانا در بحث توحید افعالی، بر «توحید در ربوبیت» بوده و در این حوزه، مطالب گسترده‎تری در مقایسه با نهج‎ البلاغه درباره توحید در مالکیت ذکر کرده است. و در آخر می‎توان گفت تاکید امام علی (ع) در نهج‎ البلاغه نیز بیشتر در بحث «توحید در خالقیت» متمرکز بوده است.