بررسی تطبیقی ویژگی های بصری درخت سخنگو در نگاره شاهنامه دموت با داستان مشی و مشیانه
در باور ایرانیان باستان و منابع کهن ایرانی چون بندهشن، مشی و مشیانه اولین زوج بشر در آفرینش نخستین هستند و ویژگی انسان- گیاه دارند. از طرفی در متن شاهنامه فردوسی هم از درختی سخن گو و با ویژگی انسان- گیاه در داستان اسکندر و درخت سخن گو اشعاری نقل شده و نگاره ای نیز با همین موضوع مصور شده است. اهمیت این ویژگی انسان- گیاه در هر دو مورد، ضرورت انجام پژوهش حاضر را ایجاب کرده است. اهداف پژوهش حاضر، شناخت ویژگی های مشی و مشیانه در اساطیر ایرانی و منابع کهن و نیز شناسایی مشخصه های درخت سخن گو در اشعار و نگاره اسکندر و درخت سخن گو در شاهنامه دموت و نیز شناخت وجوه اشتراک و افتراق مشی و مشیانه و این نگاره است. پرسش های پژوهش عبارت اند از: 1. مشی و مشیانه در اساطیر ایرانی و درخت سخن گو در اشعار و نگاره شاهنامه دموت دارای چه ویژگی هایی بصری و ساختاری هستند؟ 2. مشی و مشیانه در اساطیر ایرانی و درخت سخن گو در اشعار و نگاره شاهنامه دموت از منظر فرم و معنا چه وجوه اشتراک و افتراقی دارند؟ در پژوهش حاضر اطلاعات کتابخانه ای، اسنادی و تصویری با رویکرد توصیفی- تحلیلی و تطبیقی بررسی شده است و نمونه های مطالعاتی شامل نگاره اسکندر و درخت سخن گو در شاهنامه دموت است. نتایج پژوهش نیز نشان می دهد درخت سخن گو در شاهنامه دموت مطابق با ویژگی های مشی و مشیانه با ساقه هایی درهم پیچیده و ریشه های مجزا مصور شده با این تفاوت که فرزندان یا میوه های این درخت مانند مشی و مشیانه فقط آدمیان نیستند و این درخت فرزندان حیوانی نیز دارد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.