بررسی کاربردی و اقتصادی اثر پوشش های مختلف فیزیکی در کاهش تبخیر از مخازن آب در مناطق خشک و نیمه خشک (مطالعه آزمایشگاهی)

نرخ زیاد تبخیر از سطح آب، منجر به کاهش چشمگیر استفاده از مخازن و استخرهای کشاورزی آب می گردد. پوشش های فیزیکی شناور یکی از روش های موثر در کاهش تبخیر از سطح آزاد آب می باشند. در این پژوهش از شش نوع پوشش پلی استایرن، قطعات چوب، موم مصنوعی عسل، دانه های پرلیت و لیکا و کاه وکلش برروی سطح تشت تبخیر استاندارد کلرادو مدفون با سه تکرار برای هر پوشش استفاده شد. پوشش های پلی استایرن، چوب و موم با درصدهای مختلف 60، 70 و 80 پوشش سطح بررسی شدند. تغییرات عمق آب مخازن پوشش دار و بدون پوشش در بازه زمانی 2 خرداد 1397 تا 31 مرداد 1397 در شهر سمنان و در دانشگاه سمنان انجام شد. برآورد اقتصادی بودن طرح برای هر یک از پوشش ها صورت گرفت. نتایج نشان داد مقدار متوسط کاهش تبخیر نسبت به مخزن شاهد برای پوشش های پلی استایرن با درصد پوشش های 60، 70 و 80، قطعات چوب با درصد پوشش های 60، 70 و 80، موم مصنوعی عسل با درصد پوشش60، 70 و 80، پرلیت، لیکا و کاه وکلش به ترتیب حدود 43، 54، 65، 10، 19، 26، 9، 18، 25، 36، 22 و20 درصد می باشد. در بخش نتایج تحلیل اقتصادی، بررسی ها برروی استخری در فاصله 8/3 کیلومتری از محل برداشت انجام شد. نتایج نشان داد که با توجه به طول عمر اقتصادی 5 ساله طرح، پوشش های پلی استایرن، پرلیت صرفه اقتصادی دارند. میزان نرخ بازده داخلی برای پلی استایرن با درصد پوشش های 60، 70 و 80، پرلیت به ترتیب 571، 722، 872 و 32 می باشد.