پیشگیری از بزه دیدگی اطفال و نوجوانان در سیاست جنایی با تاکید بر پیشگیری های سه گانه

سیاست جنایی تنها شامل اقدامات سرکوبگر در قالب مجازات نیست، بلکه اقدامات پیشگیرانه و یا تدابیری که هدف آن ها ایجاد محیطی سالم، خنثی کردن عوامل جرم، اصلاح و جامعه پذیری مجرم می باشد را نیز شامل می شود. در اسناد بین المللی مختلف مانند کنوانسیون حقوق کودک یا قطعنامه های شورای اقتصادی- اجتماعی سازمان ملل متحد، به موضوع انطباق مقررات دولت های عضو با تعهدات بین المللی آن ها در زمینه پیشگیری از بزه دیدگی کودکان پرداخته شده است. همچنین، در سیاست جنایی ایران در قانون حمایت از اطفال و نوجوانان (1399) و همچنین، آیین نامه اجرایی آن (1400) و در سایر مقررات داخلی موضوع حمایت از کودکان و نوجوانان بزه دیده را مد نظر قرار داده است.

پژوهش حاضر به روش توصیفی و تحلیلی انجام شده است.

سطح اول پیشگیری، اختصاص به تمامی کودکان و نوجوانان دارد؛ سطح دوم به کودکان و نوجوانان در معرض خطر بزه دیدگی مربوط می شود؛ سطح سوم به پیشگیری از تکرار بزه دیدگی کودکان و نوجوانان، اختصاص دارد. از این رو، این پژوهش بر مبنای سطوح پیشگیری سه گانه در قالب پیشگیری نوع اول از طریق اقدامات در سطح خانواده و مدرسه و پیشگیری نوع دوم از طریق اقدامات پلیسی، مدرسه و سازمان های مردم نهاد و پیشگیری نوع سوم از طریق مددکاری اجتماعی و اقدامات دفتر حمایت از اطفال و نوجوانان قوه قضاییه به پیشگیری از بزه دیدگی اطفال و نوجوانان انجام شده است.