مقایسه اثربخشی برنامه توانبخشی شناختی مبتنی برحافظه آینده نگر و برنامه تنظیم هیجان بر کارکردهای اجرایی دانش آموزان با اختلال نارسایی توجه و بیش فعالی

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی برنامه توانبخشی شناختی مبتنی برحافظه آینده نگر و برنامه تنظیم هیجان بر کارکردهای اجرایی دانش آموزان با اختلال نارسایی توجه و بیش فعالی است. 

این پژوهش از طرح شبه آزمایشی پیش آزمون پس آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان دچار اختلال نارسایی توجه و بیش فعالی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر بوشهر در سال تحصیلی 99-1398 بود. از میان آن ها به روش نمونه گیری در دسترس 45 نفر که ویژگی های لازم بر اساس پرسشنامه فرم کوتاه و تجدیدنظر شده مقیاس درجه بندی کانرز والدین (1960) و ملاک های ویرایش پنجم کتاب راهنمای تشخیصی و آماری اختلال های روانی را داشتند فهرست شدند و سپس در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر گروه 15 نفر) گمارش شدند. برای سنجش عملکرد توجه، از خرده مقیاس خطای حذف آزمون عملکرد پیوسته TOVA و برای ارزیابی عملکرد بازداری پاسخ از خرده مقیاس خطای ارتکاب آزمون TOVA، آزمون ویسکانسین و آزمون استروپ استفاده شد. گروه آزمایش توانبخشی شناختی به مدت 8 جلسه 60 دقیقه ای و گروه آزمایش تنظیم هیجان  نیز تحت آموزشی برنامه آموزشی تنظیم هیجان در 18 جلسه 60 دقیقه ای و به صورت گروهی تحت آموزش قرار گرفتند. داده های حاصل از پژوهش با آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.

یافته ها:

 یافته ها نشان داد برنامه های آموزشی توانبخشی شناختی و تنظیم هیجان موجب بهبود مشکلات رفتاری دانش آموزان شده است و این تاثیر در مرحله پیگیری دو ماهه پایدار ماند (05/0˂P).

 نتیجه گیری:

 با توجه به یافته های به دست آمده از مطالعه حاضر می توان نتیجه گیری کرد که این دو برنامه آموزشی آموزش می تواند به عنوان یک روش مداخله ای در بهبود مشکلات رفتاری دانش آموزان با اختلال نارسایی توجه و بیش فعالی استفاده شود.