استراتژی توسعه شهرهای مرزی با رویکرد سیستمی؛ مطالعه موردی تایباد

با توجه به اینکه مناطق مرزی دارای شرایط و ویژگی های خاص جغرافیایی-سیاسی هستند توجه به امر توسعه و آمایش این مناطق از اهمیت بسزایی برخوردار است.

از این تحقیق ارایه راهبردهای توسعه شهری برای شهر مرزی تایباد است. این شهرستان به دلیل ویژگی های خاص ژیوپلیتیکی، پیوندهای فرهنگی با کشور افغانستان، دارا بودن جاذبه های طبیعی فرهنگی و... می تواند در کانون تدوین برنامه های استراتژیک دولت مرکزی قرار گیرد. و همچنین بررسی استراتژی های توسعه شهری تایباد می باشد که می تواند برای برنامه ریزی و مدیریت مرزی به عنوان الگویی مد نظر قرار گیرد.

روش تحقیق:

 بنابراین این تحقیق با روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از روش میدانی در صدد بررسی راهبردهای توسعه ای شهر تایباد است. جامعه آماری 6 متخصصین و خبرگان در حوزه مطالعات مرزی می باشند. برای آزمون مدل مفهومی تحقیق از روش دیمتل بهره گرفته شده است.

یافته های تحقیق:

 براساس یافته های تحقیق متغیرهایی مانند گسترش نقش بخش خصوصی در سرمایه گذاری زیرساخت ها، توجه به برنامه ریزی بخشی، استراتژی انسجام منطقه ای، پیوند دادن سطح ملی به سطح محلی، گسترش مشارکت های خارجی، ایجاد یک صندوق توسعه در سطح شهر، کاهش فقر، تقویت مشارکت در دو سطح رسمی و غیر رسمی و... در منطقه نشان دهنده تعامل بالا و ارتباط سیستمی قوی با سایر متغیرها هستند که نشان دهنده بیشترین میزان اهمیت در توسعه شهر مرزی تایباد می باشند.

بنابراین می توان بیان نمود که برای توسعه شهر مرزی تایباد باید استراتژی های توسعه ای و سطح پایین به بالا مد نظر قرار گیرد.