نقش اثرات محافظت نورونی و آنتی اکسیدانی در کاهش اختلال حرکتی، آلودینیای مکانیکی و دمایی ناشی از ضایعه نخاعی در موش صحرایی به دنبال تزریق داخل نخاعی متفورمین

آسیب  نخاعی یک اختلال حسی و حرکتی ناتوان کننده است. شایع ترین نوع اختلال حسی بعد از آسیب نخاعی، درد نوروپاتیک است که سبب کاهش کیفیت زندگی می شود. تا به امروز روش های درمانی بکاررفته جهت درمان آسیب های نخاعی کاملا موثر نبوده است. بنابراین محققان همواره به دنبال یافتن داروهای جدید و کارآمد علیه ضایعه نخاعی بوده اند. پیش ازاین اثرات آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی متفورمین در سایر اختلالات سیستم عصبی مرکزی و محیطی به اثبات رسیده است. در مطالعه حاضر نقش احتمالی اثرات محافظت نورونی و آنتی اکسیدانی تزریق داخل نخاعی متفورمین بر درد نوروپاتی و عملکرد حرکتی بعد از آسیب نخاعی در موش صحرایی مورد ارزیابی قرار گرفت.

روش ها:

 تعداد 35 سر رت در پنج گروه تحت عنوان شم (بدون آسیب نخاعی)، آسیب نخاعی-دریافت کننده حامل دارو (آسیب) و سه گروه تحت درمان با متفورمین (متفورمین) با دوزهای یک، دو، و چهار میلی مولار قرار گرفتند. تست های رفتاری صفحه داغ، استون، وون فری، BBB و تغییرات وزن در روز های 7، 14، 21 و 28 پس از جراحی انجام شد. تغییرات سرمی کاتالاز، گلوتاتیون، سطح نیتریت سرم و همچنین شمارش نورون های حسی و حرکتی نخاع نیز در پایان دوره ی 28 روزه اندازه گیری شد.

یافته ها:

 نتایج نشان داد که تزریق داخل نخاعی متفورمین موجب کاهش درد حرارتی، سرمایی و مکانیکی، بهبود عملکرد حرکتی و همچنین افزایش متناسب وزن در موش های صحرایی مبتلا به آسیب نخاعی می شود. متفورمین همچنین سبب افزایش درصد کاتالاز و گلوتاتیون نسبت به گروه آسیب، کاهش سطح نیتریت سرم و افزایش تعداد نورون های حسی و حرکتی نسبت به گروه آسیب گردید.

نتیجه گیری: 

اثرات محافظت نورونی و آنتی اکسیدانی تزریق داخل نخاعی متفورمین می تواند سبب کاهش درد و بهبود حرکت به دنبال آسیب نخاعی شود.