اثرات ضداضطرابی منتول در ماز بعلاوه ای شکل مرتفع در موش سوری: دخیل بودن مسیر گابائرژیک

منتول یک منوترپن و جزء اصلی اسانس گیاهان خانواده نعناع می باشد. اثرات آرامبخشی و ضداضطرابی این ترکیب پیشتر گزارش شده است اما مکانیسم دخیل در اثر ضداضطرابی آن هنوز مشخص نشده است. در این مطالعه، اثرات تجویز سیستمیک منتول در تست فضای باز و ماز بعلاوه ای شکل مرتفع، همچنین مکانیسم احتمالی تاثیر ضداضطرابی آن در موش سوری مورد بررسی قرار گرفته است.

روش ها:

 در مرحله اول این مطالعه، موش های سوری در 8 گروه مجزا دوزهای 5، 10، 20، 50 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم از منتول، دیازپام و بوسپیرون را سی دقیقه پیش از تست های رفتاری بررسی اضطراب دریافت نمودند. بر مبنای نتایج، 50 میلیگرم بر کیلوگرم بعنوان دوز موثر منتول تعیین گردید. در مرحله دوم، برای تعیین مکانیسم دخیل در اثر ضداضطرابی منتول از تجویز داروهای فلومازنیل به عنوان آنتاگونیست گیرنده های بنزودیازپینی و وی 100635 به عنوان آنتاگونیست گیرنده های سروتونینی استفاده شد.

یافته ها: 

مطالعه حاضر نشان داد که منتول به ویژه در دوز 50 میلی گرم بر کیلوگرم  به صورت معنی داری تعداد خطوط طی شده، رفتار نظافت کردن و ایستادن روی پاهای عقب را درتست فضای باز کاهش و میزان ورود به بازوی باز و زمان حضور در بازوی باز را در تست ماز بعلاوه ای شکل مرتفع افزایش می دهد (0/05 <p). تجویز فلومازنیل منجر به معکوس شدن این اثرات در ماز بعلاوه ای شکل مرتفع گردید درحالی که وی 100635 تاثیری بر اثرات منتول نداشت.

نتیجه گیری:

 احتمالا منتول ازطریق مسیر بنزودیازپینی و نه سروتونینی اثرات ضداضطرابی خود را در ماز بعلاوه ای شکل مرتفع اعمال می نماید.