نقش سیستم سروتونرژیک در تنظیم اخذ غذا، یک مرور نظام مند

5- هیدروکسی تریپتامین یا سروتونین، یک آمین بیوژنیک است که بیشتر به علت عملکردش به عنوان یک انتقال دهنده عصبی شناخته می شود. یکی از مهم ترین اثرات سروتونین، نقش آن در تنظیم اخذ غذا است. درک بیشتر مکانیسم های سروتونرژیک موثر بر مصرف غذا علاوه بر بهبود تولیدات دامی، می تواند منجر به درمان های دارویی موثر مبتنی بر سروتونین برای کمک به تعدیل اشتها در انسان گردد. هدف از انجام این مطالعه مروری، بررسی پژوهش های صورت گرفته پیرامون نقش سیستم سروتونرژیک فارغ از تداخل اثر آن با سایر سیستم ها، در فرآیند اخذ غذا است. در مطالعه حاضر بر حسب دستورالعمل PRISMA، مقالات مرتبط با موضوع با استفاده از جستجوی نظام مند کلیدواژه های استاندارد در پایگاه های اطلاعاتی معتبر نظیرWeb of Science ، Scopus، Science Direct، PubMed،Springer ، Google Scholar و Elsevier  در بازه زمانی سال های 1990-2022 شناسایی شدند و جهت دستیابی به مطالعات بیشتر از فهرست منابع این مقالات استفاده شد. در نهایت 40 مقاله که تمام شرایط ورود به مرحله تحلیلی را دارا بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. بر اساس یافته های حاصل از این مطالعات مشخص شد که سروتونین در پرندگان و پستانداران موجب کاهش اخذ غذا می گردد. ترکیبات مهارکننده بازجذب سروتونین نیز دریافت خوراک را کاهش داده و آگونیست ها و آنتاگونیست های گیرنده های سروتونینی اثرات متفاوتی بر فرآیند اشتها اعمال می دارند. همچنین به نظر می رسد گیرنده های 5-HT1A، 5-HT1B و 5-HT2C بیشترین نقش را در پروسه اخذ غذا ایفا می کنند. با توجه به تنوع گیرنده های سروتونینی و پراکنش این سیستم در نواحی مختلف مرکزی و محیطی به منظور آگاهی دقیق از نقش آن در تنظیم اخذ غذا، انجام تحقیقات بیشتر در این حیطه الزامی به نظر می رسد.