اثر محلول پاشی اوره بر پروتئین دانه و انتقال مجدد نیتروژن در اکوتیپ های گندم سرداری در دو شرایط دیم و آبی

تغذیه صحیح گیاه یکی از عوامل مهم در بهبود عملکرد و کیفیت محصول به شمار می آید. برای رسیدن به این هدف، اثر محلول پاشی اوره بر پروتیین دانه و انتقال مجدد نیتروژن در اکوتیپ های گندم سرداری آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در دو شرایط دیم و آبی در سال زراعی 1393-1392 در مزرعه تحقیقاتی کرمانشاه واقع در شهرستان اسلام آباد غرب اجرا گردید. تیمارهای آزمایش عبارت بودند از: محلول پاشی با کود اوره در کرت های اصلی در سه سطح شامل: شاهد، محلول پاشی در زمان ظهور سنبله و در زمان گل دهی و رقم گندم در کرت های فرعی در چهارده سطح (شامل 12 اکوتیپ سرداری به همراه دو رقم آذر-2 و ریژاو به عنوان شاهدهای آزمایش). نتایج تجزیه واریانس و مقایسه میانگین بین تیمارهای محلول پاشی در هر دو شرایط دیم و آبی نشان داد که پروتیین دانه، سختی دانه، عدد زلنی، گلوتن دانه، نیتروژن دانه، انتقال مجدد نیتروژن اندام های هوایی در مرحله گل دهی، کارایی انتقال مجدد نیتروژن دانه و سهم انتقال مجدد نیتروژن دانه در هر دو مرحله ظهور سنبله و گل دهی با کاربرد کود اوره به صورت محلول پاشی افزایش یافت. بیش ترین میزان افزایش پروتیین دانه مربوط به محلول پاشی در مرحله گل دهی بود،. کارایی انتقال مجدد نیتروژن در شرایط دیم از 31/54 تا 73/62 درصد برای اکوتیپ های صوفیان و قطره زمین و در شرایط آبیاری از 24/32 تا 52/49 درصد برای اکوتیپ تودار و رقم ریژاو متغیر بود. در هر دو شرایط دیم و آبی تیمار محلول پاشی در مرحله گل دهی بیش ترین و شاهد کم ترین سهم انتقال مجدد نیتروژن به دانه را داشتند.