تاثیر پیوند و تنش دمایی بر شاخص های رشدی و فیزیولوژیکی خیار پیوندی بر کدو حلوایی و مسمایی

جهت بررسی اثر پیوند خیار (Super daminos Cucumis sativus var.) بر روی پایه های کدوی حلوایی توده اصفهان (Cucurbita moschata var. Isfahan) (Ri) و کدوی مسمایی (Cucurbita pepo) (Rm) و مقایسه آن با خیار غیرپیوندی (Rn) و پیوند خیار روی خیار (خودی) (Rc) به عنوان شاهد، آزمایشی به صورت آزمایش مرکب در مکان در قالب طرح کاملا تصادفی با دو تیمار دمای مطلوب رشد خیار (2±27 درجه سانتی گراد) و دمای کمینه رشد خیار (2±15 درجه سانتی گراد) به ترتیب به عنوان شاهد و تنش دمایی پایین با چهار تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه صنعتی اصفهان اجرا گردید. نتایج پژوهش نشان داد که وزن خشک شاخساره در اثر تنش دمایی به طور معنی داری کاهش یافت و پیوند بر پایه کدو حلوایی و مسمایی باعث افزایش معنی داری وزن خشک شاخساره تحت تنش دمایی شد. پیوند بر پایه کدو حلوایی و پایه خودی باعث افزایش میزان کلروفیل در شرایط بدون تنش نسبت به سایر تیمارها شد. در شرایط تنش دمای پایین پیوند خیار بر پایه کدو مسمایی باعث افزایش معنی دار فتوسنتز نسبت به تیمار غیرپیوندی، پایه خودی و پیوند بر پایه مسمایی شد. هدایت مزوفیلی در اثر تنش دمایی به طور معنی داری کاهش یافت و پیوند بر پایه مسمایی باعث افزایش جزیی در هدایت مزوفیلی شد. به طور کلی پایه کدو بومی اصفهان با بهبود برخی فاکتورهای رشدی و فیزیولوژیکی تحمل خیار را به تنش دمایی نسبت به گیاهان غیرپیوندی افزایش داد.