بررسی توزیع شاخص های توسعه فضای سبز در شهر بیوفیلی با تکنیک تحلیل عاملی و کلاستر آنالیز؛ نمونه موردی: عملکرد شهرداری استان تهران

شهر امروز بالاخص تهران در شرایط کنونی و آلودگی های زیست محیطی بین سال های 1390 تا 1401، به عنوان اثر بارز تمدن معاصر، باید به چیزی ورای طراحی بناها و شبکه های رفت و آمد بیاندیشد لازم است فضاهایی ایجاد شود که با نیازهای امروز مطابقت داشته باشد. در این فضاها روحی جست وجو می شود که به شهر معنا و تنوع بخشد. فضاهای باز شهری، بستر ارتباطات و تعاملات اجتماعی شهروندان می باشد. وجود این فضاها برای پیش گیری از افسردگی، گوشه گیری و خشونت، بسیار موثر و حتی ضروری می باشد. فضاهای سبز تفریحی یکی از فضاهای تفریحی است که می تواند به عنوان یکی از فضاهای شهری، سرزندگی اجتماعی را برای شهرها به ارمغان بیاورد. در این مقاله با استفاده از مطالعات نظری سعی گردیده است ضمن بیان مفهوم فضاهای عمومی شهری و ضرورت توجه به آن ها، نقش پارک ها را به عنوان نمونه ای از فضاهای عمومی شهری، در ارتقای حیات اجتماعی شهرها و آرامش بخشی به شهروندان تهرانی و درضمن توسعه فضایی با رویکرد تحلیل سلسله مراتبی موردتوجه قرار گیرد. اطلاعاتی که ملزم این پژوهش بوده ترکیبی از روش‌های آماری، اسنادی، کتابخانه‌ای، تحلیلی و خصوصا میدانی از طریق ادارات مربوطه بدست آمده و برای تجزیه وتحلیل آماری بهتر از نرم افزارهای ARC Viewو ARC GIS استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که موارد زیر در راستای ارتقا فضای سبز استان تهران و در راستای وظایف شهرداری تهران ضروری است: 1. همکاری بیشتر شهرداری برای ایجاد فضاهای سبز نسبت به زمین های واگذار شده به شهرداری و اختصاص مکان ها مناسب استفاده نشده، مخروبه یا متروکه به ایجاد و احداث فضای سبز؛ 2. تاکید بر سیاست-های تشویقی و ترغیب ساکنان در تجمیع قطعات ریزدانه و یا استفاده از تراکم مازاد و یا امتیاز تغییر کاربری در قبال واگذاری بخشی از اراضی مسکونی برای احداث پارک ها و فضاهای سبز محله ای و ناحیه ای؛ 3. استفاده از مشارکت عمومی در ایجاد، حفظ و نگهداری فضاهای سبز و 4. تدوین طرح جامع فضای سبز.