مقایسه ی توان استحصال شده در دو سامانه برداشت انرژی الکترومغناطیسی با فنریت های خطی و غیرخطی

برداشت انرژی از انرژی اتلاف شده در محیط به منظور راه اندازی ادوات الکترونیکی با توان پایین، یکی از روش های رایج برای به کارگیری انرژی های تجدیدپذیر می باشد. هدف اصلی از این فناوری، فراهم کردن منابع انرژی الکتریکی در نقاط دور از دسترس و همچنین شارژ کردن وسایل ذخیره ی انرژی از جمله خازن و باتری می باشد. مطالعه حاضر به مقایسه ی توان استحصال شده از دو سامانه برداشت کننده ی انرژی الکترومغناطیسی با فنریت های خطی و غیرخطی (در دو حالت شبیه سازی در نرم افزار کامسول و کار های آزمایشگاهی) که با استفاده از حرکت اعضای بدن انسان مورد ارتعاش قرار می گیرد، می پردازد. از نوآوری این پژوهش می توان به استفاده از فنریت به کار رفته در سامانه برداشت انرژی، که از یک سو دارای فنریت خطی و از سوی دیگر تحت تآثیر فنریت غیر خطی قرار دارد و همچنین صحت سنجی نتایج شبیه سازی با استفاده از سامانه آزمایشگاهی طراحی شده، اشاره نمود.