افق حزب الدعوه در آینده سیاسی عراق پس از سال 2222

استقرار حکومت عراق پس از سال 1381 و قدرت گرفتن شیعیان در نقطه مرکزی حکومت، ساختار جدیدی را در حوزه سیاسی عراق پدید آورد؛ به طوری که این ساختار مورد حمایت و مخالفت برخی گروه های داخلی و خارجی قرار گرفت. قدرت گرفتن شیعیان به عنوان نقطه محوری ساختار سیاسی نوین عراق در کنار اهل سنت و کردها در این کشور، پیامدهای مختلفی برای عراق داشت. این پیامدها در برهه های مختلف زمانی، با خون، اشغال کشور و خشونت های بسیار زیادی همراه بود. بعد از قدرت گرفتن شیعه، گروه های سیاسی حزب الدعوه، مجلس اعلی و جریان صدر، یعنی مهم ترین گروه های سیاسی شیعه در ساختار جدید عراق نقش فعالی ایفا کردند. در این بین، حزب الدعوه مهم ترین نقش را در آن برهه تاریخی به عهده داشت؛ به طوری که ابراهیم جعفری، نوری مالکی، حیدر العبادی و محمد شیاع سودانی به این گروه (حزب الدعوه) وابسته بودند و در سال های مختلف به عنوان شخص اول حکومت عراق حضور داشته و تاثیر زیادی در حوزه سیاسی عراق داشتند. موضوع اصلی پژوهش حاضر، «بررسی نقش حزب الدعوه و آینده این گروه در ساختار سیاسی عراق» است. در این پژوهش تلاش شده است تا حزب الدعوه از زمان تاسیس تا رسیدن به قدرت و آینده آن با توجه با نقاط قوت و ضعف بررسی شود.