مروری بر ابعاد تغذیه ‏ای و تکنولوژیکی دانه جو

جو زراعی (Hordeum vulgare L.) یکی از نخستین گیاهان اهلی شده در کشاورزی دنیای قدیم می باشد که طی فرآیندهای مکرر گزینش توسط کشاورزان در مناطق مختلف دنیا از نیای وحشی خود H. spontaneum (C. Koch.) Thell. تکامل یافته است. گزارش شده است که این گیاه زراعی، از نظر تولید بعد از گندم، رتبه دوم در ایران و بعد از برنج و ذرت، رتبه چهارم در دنیا را به خود اختصاص داده است. محتوای بالای فیبر و پروتیین کم سبب شده است تا اندام هوایی این گیاه به عنوان یک علوفه سیلویی به طور ویژه ای در صنعت دامداری مورد توجه قرار گیرد. از طرف دیگر دانه جو به دلیل دارا بودن فسفر، کلسیم، پروتیین و ویتامین های گروه B دارای اهمیت فراوانی در تامین نیاز غذایی انسان می باشد. علاوه بر این، مالت جو و عصاره آن نیز به دلیل ویژگی های آنزیمی، طعم و رنگ دهندگی و ارزش غذایی آن در فرمولاسیون مواد غذایی به خصوص صنعت نوشیدنی، مورد استفاده می‏گیرد. بنابراین با توجه به اهمیت جو در تامین بخش مهمی از نیاز غذایی انسان، بررسی همه جانبه ارزش غذایی آن می تواند نقش مهمی در توسعه سطح زیرکشت و بهبود پایه ژنتیکی ارقام موجود داشته باشد. در این مقاله سعی شده است تا به عمده ترین ابعاد تغذیه ای و تکنولوژیکی دانه جو پرداخته شود. از این رو به نظر می رسد اطلاعات ارایه شده در این خصوص نقش کلیدی در ارتقای جایگاه جو در کشور داشته باشد.