تاثیر استفاده از چسباننده های قلیافعال بر دوام بتن سبک سازه ای در برابر محیط های آسیب رسان

استفاده از مصالح سنگی سبک و چسباننده های قلیافعال جایگزین شن و سیمان در تولید بتن سبب جلوگیری از انتشار بیشتر گازهای گلخانه ای، صرفه جویی در انرژی و کاهش بارهای مرده سازه می گردد. در این پژوهش از درشت دانه متخلخل از جنس سنگ لاوا جهت کاهش چگالی بتن و نیز از سرباره و خاکستر بادی قلیافعال، به عنوان مصالح جایگزین سیمان پرتلند استفاده شده است. فعال سازی قلیایی پوزولان ها توسط محلول های سدیم هیدروکسید 14 مولار و سدیم سیلیکات با نسبت جرمی 1 به 2 انجام گرفته است. تهاجم یون های کلراید، سولفات و ترکیب سولفات و کلراید، در برنامه آزمایشگاهی در نظر گرفته شده اند. بتن، با سرباره قلیافعال و نسبت های مختلف سرباره و خاکستر بادی جهت فعال سازی قلیایی و سیمان پرتلند هیدراته نیز جهت معیار مقایسه انتخاب شده اند. با توجه به آزمایش های صورت گرفته، بتن با سیمان پرتلند در برابر تهاجم ترکیبی با نزدیک 10% کاهش در مقاومت فشاری سریع ترین زوال را داشته، بیشترین مقاومت فشاری را بتن قلیافعال سرباره ای به میزان MPa 55 داشته و با افزایش جایگزینی خاکستر بادی، مشخصات مکانیکی کوتاه مدت ضعیف تر شده اما با کاهش افت جذب آب به طور متوسط به مقدار حدودا 12% دوام طولانی مدت و محافظت از آرماتور مدفون در بتن افزایش می یابد.