ارزیابی مقاومت به خوردگی پوشش ‏های تشکیل‏ شده به روش اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی در الکترولیت‏ های متفاوت روی زیرلایه تیتانیوم در محلول رینگر

در پژوهش حاضر، اثر غلظت‏های متفاوت نمک‏های استات‏کلسیم (10 و 20 گرم بر لیتر) و هیدروکسیدپتاسیم (1 و 3 گرم بر لیتر) موجود در الکترولیت فرایند اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی بر مقاومت به خوردگی پوشش‏های متشکل روی تیتانیوم خالص بررسی‏شده است. پس از مشاهده ساختار سطح پوشش‏ها مشخص شد که کم‏ترین میزان تخلخل (86/4 درصد) مربوط به پوشش تشکیل‏شده در الکترولیت حاوی 20 گرم بر لیتر استات‏ کلسیم و 1 گرم بر لیتر هیدروکسید پتاسیم بود. این پوشش هم‏چنین بیشترین زاویه تماس با قطره آب (89/67 درجه) و یا به عبارتی کم‏ترین میزان ترشوندگی را از خود نشان داد. نتایج ارزیابی رفتار خوردگی پوشش‏ها بااستفاده از آزمون‏های طیف‌سنجی امپدانس الکتروشیمیایی و پلاریزاسیون پتانسیودینامیک پس از 48 ساعت غوطه ‏وری در محلول رینگر ‏نشان داد که پوشش حاصل از الکترولیت ذکرشده دارای کم‏ترین میزان چگالی جریان خوردگی (030/0 میکروآمپر بر سانتی‏مترمربع) و بیش‏ترین مقاومت به خوردگی (2/448 کیلواهم در سانتی‏مترمربع) در بین تمامی پوشش‏ها بود. مقاومت بالای این پوشش در برابر خوردگی ناشی از درصد تخلخل پایین و در نتیجه کاهش میزان نفوذ یون‏های خورنده به زیرلایه و هم‏چنین قابلیت ترشوندگی پایین آن بود.