مقایسه یافته های سونوگرافی با سیستواورتروگرافی در تشخیص ریفلاکس ادراری در کودکان

هدف ما ارزیابی کارایی سونوگرافی جهت یافتن ریفلاکس وزیکواورترال  در مقایسه با VCUG در میان کودکان بستری در بیمارستان به علت عفونت سیستم ادراری می باشد.

در این مطالعه مقطعی، مجموع 540 کودک با عفونت ادراری که در حد فاصل سال های 1396 تا 1398 به علت عفونت ادراری در بیمارستان بستری شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. برای همه بیماران سونوگرافی و VCUG انجام شد. ACCURACY  و حساسیت و اختصاصیت و ارزش پیش گویی کننده منفی (NPV) و ارزش پیش گویی کننده مثبت (PPV) و ضریب AGGREEMENT کاپا برای مقایسه نتایج سونوگرافی  با نتایج VCUG مورد استفاده قرارگرفت.

یافته ها: 

از میان 540 بیمار، ریفلاکس در 143 کودک در VCUG  یافت شد که شامل 40 مورد (%63) گرید بالا بود. سونوگرافی در 97 مورد از 143 کودک (8/67 %) با ریفلاکس ثابت شده در VCUG  غیرطبیعی بود. ACCURACY  و حساسیت و اختصاصیت و NPV  و PPV  برای سونوگرافی به ترتیب 3/61% ، 38/67% ، 94/58%، %3/37 و 5/83% بود . در میان کودکان با گرید بالای ریفلاکس در VCUG، حساسیت و اختصاصیت و NPV  برای سونوگرافی  به ترتیب 88% ، 2/58 % و 6/93% بود .

نتیجه گیری:

 اگرچه سونوگرافی دارای دقت تشخیصی کافی جهت یافتن تمامی گریدهای ریفلاکس وزیکواورترال نمی باشد اما دارای حساسیت و NPV  کافی برای رد موارد گرید بالای ریفلاکس می باشد. به طوری که می توان از انجام VCUG غیرضروری در کودکان با سونوگرافی نرمال چشم پوشی کرد.