تاثیر یک دوره ورزش شنا بر روی گلوکز و انسولین موشهای مبتلا به اوتیسم

اوتیسم یکی از بیماری های عصبی می باشد که منجر به تغییرات در سطوح هورمون ها می گردد. لذا هدف پژوهش حاضر تاثیر ورزش شنا بر روی گلوکز و انسولین موش های اوتیسمی بود.

موش های ماده و نر نژاد C57BL6 پس از دو هفته سازگاری با محیط، به منظور جفت گیری درون یک قفس قرار داده شدند. سپس به منظور ایجاد بیماری در موش ها، حیوانات در روز 12 بارداری به دو گروه کنترل و اوتیسم تقسیم شدند. در گروه اوتیسم، موش های باردار یک دوز 600 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت صفاقی داروی والپروات دریافت کردند. پس از آن اجازه داده شد تا فرزندان بدنیا بیایند. حیوانات در سن نوجوانی به 4 گروه و هر 10 سر (اوتیسم بدون ورزش، اوتیسم با ورزش، کنترل بدون ورزش، کنترل با ورزش) تقسیم شدند. حیوانات از سن 28 روزگی تا سن 56 روزگی به مدت 8 هفته (56 روز) تحت انجام ورزش شنا قرار گرفتند.

نتایج آزمون تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که تفاوت معناداری بین سطح گلوکز و انسولین در موش های گروه های تحقیق وجود دارد. نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد که سطح گلوکز در گروه اوتیسم با ورزش نسبت به گروه کنترل بدون ورزش و اوتیسم بدون ورزش کاهش معناداری دارد. در حالی که سطح انسولین در گروه اوتیسم با ورزش نسبت به گروه کنترل بدون ورزش و اوتیسم بدون ورزش افزایش معناداری دارد.

تمرینات ورزشی سبب کاهش گلوکز و انسولین در موش های اوتیسمی شدند لذا پیشنهاد می شود از پروتکل تمرین شنا جهت بهبود وضعیت هورمونی بیماران اوتیسمی استفاده گردد.