ارایه مدل دانشگاه پایدار بر توسعه تفکر انتقادی روانشناختی در دانشگاه های علوم پزشکی کلان کشور

با تغییر پارادایم توسعه از توسعه اقتصادی به توسعه پایدار، نقش و کارکرد نظام آموزش عالی نیز دچار تحولات اساسی شده است. لذا هدف کلی پژوهش حاضر، بررسی تاثیر دانشگاه پایدار بر پرورش مهارت های تفکر انتقادی روانشناختی در دانشگاه های علوم پزشکی کلان منطقه یک به منظور ارایه مدل است.

پژوهش حاضر با رویکرد آمیخته انجام شد. جامعه آماری در بخش کیفی، اساتید دانشگاه های علوم پزشکی کلان منطقه یک که دارای مرتبه علمی دانشیار و بالاتر بودند به تعداد 23 نفر و در بخش کمی، اساتید هیات علمی دانشگاه های علوم پزشکی کلان منطقه یک آمایش آموزش عالی بخش سلامت کشور به تعداد 1851 نفربودند که در بخش کیفی با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، تعداد 17 نفر و در بخش کمی بر اساس فرمول کوکران، تعداد 320 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته دانشگاه پایدار و پرسشنامه مهارت های تفکر انتقادی رجایی (1393) استفاده شد.

یافته ها:

 با توجه به مقادیر R2 و ضرایب مسیر می توان نتیجه گرفت که رابطه دانشگاه پایدار با تفکر انتقادی (با ضریب مسیر 371/0 و مقدار R2 برابر با 138/0 و آماره تی 227/6) مثبت و معنادار می باشد.

نتیجه گیری:

 به طور کلی می توان گفت که نقش تفکر انتقادی در دانشگاه پایدار نه تنها بستری را برای تنظیم اهداف و فعالیت ها فراهم می نماید، بلکه مسایل پایداری را به زبانی که برای تصمیم گیرندگان مدارس عالی و دانشگاه ها قابل فهم باشد ترجمه می کند.