مقایسه اثرگذاری دو روش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و خانواده درمانی بر رضایت زناشویی مادران

مشکلات اجتماعی و استرس های محیطی باعث شده اند که زوجین در روابط زناشویی دچار مشکلات فراوانی شوند و همچنین این تاثیر مخرب بر روی احساسات هیجانی آنان از جمله فراشناخت و چگونگی ابراز هیجان آنان نیز سرایت کرده است لذا پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی خانواده درمانی بوینی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رضایت زناشویی مادران دارای تک فرزند انجام گرفت.

این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون- پس آزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه گواه است. جامعه آماری پژوهش شامل مادران تک فرزند پیش دبستانی مهدکودک های کرمانشاه در سال 1399 بودند. تعداد 45 نفر به روش تصادفی ساده انتخاب و به طور تصادفی با جایگزینی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه، به تعداد برابر 15 نفر گمارده شدند. داده ها در مراحل پیش آزمون- پس آزمون با مقیاس تنظیم شناختی هیجان (CERQ-P) گردآوری شد. اعضای گروه آزمایش پس از اجرای پیش آزمون بطور جداگانه در هشت جلسه هفتگی 5/1 ساعته خانواده درمانی بوینی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد شرکت کردند. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد.

یافته ها: 

نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد اثر خانواده درمانی بوینی و اثر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رضایت زناشویی هیجان در افراد معنادار و با ثبات است (05/0 >P). نتایج آزمون بونفرونی نشان داد با توجه به اندازه تفاضل ها، اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در هم سنجی با مداخله دیگر بر رضایت زناشویی و مولفه های مربوط به آن بیشتر بود.

نتیجه گیری:

 هر دو روش درمانی می توانند در افزایش رضایت زناشویی مادران موثر باشند و در اثربخشی این دو روش بر رضایت زناشویی مادران تفاوتی دیده نشد.