مقایسه میزان عود فتق دیسک بین مهره ای کمری در دو روش جراحی همی لامینکتومی و پارشیال لامینکتومی

افراد بسیاری تحت جراحی برای درمان فتق دیسک کمری قرار می گیرند. عدم عود هرنیاسون دیسک پس از عمل جراحی از اهداف مهم در این بیماران است. عود فتق دیسک بین مهره ای به عواملی ازجمله شیوه جراحی بستگی دارد. هدف از مطالعه بررسی میزان عود فتق دیسک بین مهره ای کمری در دو روش جراحی همی لامینکتومی و پارشیال لامینکتومی است.

این مطالعه از نوع تحلیلی و به صورت گذشته نگر است. جامعه شامل 400 نفر بیمار بستری در بیمارستان مرتاض یزد که در طی سه سال تحت عمل جراحی هرنیاسیون دیسک بین مهره ای کمری به دو روش جراحی ذکر شده قرار گرفته اند. اطلاعات متغیرهای موثر با استفاده از مصاحبه و برگ شرح عمل جمع آوری شد. نتایج به وسیله آزمون های T-Test، Fisher-exact ،Chi-Square و نرم افزار SPSS-17 مورد بررسی قرار گرفتند.

یافته ها:

 از 400 بیمار مورد بررسی، 338 نفر (5/84 درصد) تحت جراحی پارشیال لامینکتومی و 62 نفر (6/15 درصد) همی لامینکتومی قرارگرفتند. 35 نفر (8/8 درصد) دچار عود فتق دیسک بین مهره ای کمری شدند. میزان عود بیماری در دو گروه جراحی با 080/0=p معنی دار نشد. بررسی ارتباط عود در این دو روش جراحی با سایر ریسک فاکتورهای موثر برعود فتق دیسک نشان داد که در بیماران خانم، بازه سنی54-45سال، افراد با مشاغل سبک و بیماران غیرسیگاری ریسک عود در روش پارشیال لامینکتومی کمتر از روش همی لامینکتومی است.

نتیجه گیری:

 عوامل موثر در عود فتق دیسک بین مهره ای در این مطالعه بر حسب نوع عمل جراحی شناسایی شدند. با توجه به این عوامل می توان ریسک فاکتورهایی را برای جلوگیری از عود فتق دیسک پس از عمل جراحی، تعیین کرد.