تاثیر بازی درمانی بر سازگاری روانی، ارتباط موثر با دیگران و توانایی های فردی کودکان پیش دبستانی

یکی از مهم ترین دوره های تحصیلی دوره پیش دبستانی است؛ زیرا در این دوره کودکان با بسیاری از مهارت های شناختی، اجتماعی و قوانین و هنجارهای اجتماعی آشنا می شوند. بنابراین هدف پژوهش حاضر تاثیر بازی درمانی بر سازگاری روانی، ارتباط موثر با دیگران و توانایی های فردی کودکان پیش دبستانی شهر تهران بود.

روش کار:

 پژوهش نیمه آزمایشی حاضر، از نوع طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمام کودکان پیش دبستانی 6 منطقه شهر تهران در سال تحصیلی 98-1397 بودند که از میان آن ها با روش نمونه گیری در دسترس 30 کودک انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل قرار داده شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه مهارت های اجتماعی اکرز (1992) استفاده شد. شرکت کنندگان گروه آزمایش در 10 جلسه و هر جلسه به مدت 25 دقیقه بسته بازی درمانی را دریافت کردند و در این مدت برای گروه کنترل هیچ گونه برنامه بازی آموزشی ارایه نشد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری در نرم افزار SPSS  نسخه 24 استفاده شد.

یافته ها: 

نتایج نشان داد که در دو گروه کنترل و آزمایش در متغیرهای ارتباط موثر (001/0>P، 2/134=F)، سازگاری روانی (001/0>P، 8/69=F)، توانایی های فردی (001/0>P،  4/159=F)، تفاوت معنی داری داشتند. همچنین اثر متغیر کنترل (پیش آزمون) در هر چهار متغیر معنی دار بود.

نتیجه گیری: 

می توان گفت بازی درمانی بر رشد سازگاری روانی، ارتباط موثر با دیگران و توانایی های فردی کودکان کودکان پیش دبستانی موثر است. لذا باید در دوره تحصیل این گروه سنی، بازی های آموزشی بیشتر موردتوجه متولیان برنامه ریزی در سطح کلان و در سطح خرد مربیان قرار بگیرد.