تاثیر آنژیوپلاستی اولیه و درمان دارویی در بیماران سالمند مبتلا به سندرم حاد کرونری

شیوع بیماری عروق کرونر و عوارض حوادث قلبی در سالمندان بیشتر می باشد. بر اساس گایدلاین ها در اکثریت مطالعات بیماران با سن بالا از مطالعه خارج می شوند؛ بنابراین قادر به بیان توصیه های کاربردی برای انتخاب نوع روش درمان در سالمندان با بیماری حاد عروق کرونر نمی باشند. هدف این مطالعه مقایسه اثربخشی و عوارض آنژیوپلاستی نسبت به درمان مدیکال در بیماران سالمند می باشد.

روش کار:

 در این مطالعه کوهورت آینده نگر، تمامی بیماران 60 سال و بالاتر با سندرم حاد عروق کرونر با مصاحبه حضوری و ارزیابی پرونده از دو بیمارستان آموزشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران از خرداد تا اسفند 97 جمع آوری شدند و در دو گروه آنژیوپلاستی اولیه و مدیکال از جهت عوارض، مورتالیتی و اثربخشی 24 ساعت و 30 روزه، مقایسه شدند.

یافته ها: 

از 120 بیمار با میانگین سنی 2/8±2/71 سال به ترتیب 52 و 68 بیمار آنژیوپلاستی اولیه و درمان مدیکال دریافت کرده بودند. اکثریت بیماران در گروه آنژیوپلاستی اولیه مرد (7/57%) و در گروه مدیکال زن (4/57%) بودند (07/0p=). در 24 ساعت اول در مقایسه بین دو گروه با روش رگرسیون لجستیک فیبریلاسیون دهلیزی به طور معنی داری 11 برابر در گروه مدیکال (016/0=p) و بهبودی آنژین در گروه آنژیوپلاستی اولیه 8/3 برابر بالاتر بود (04/0=p). میزان مورتالیتی 30 روزه در گروه مدیکال به طور معناداری بیشتر بود (006/0=p).

نتیجه گیری:

 با در نظر گرفتن کاهش عوارض، مورتالیتی کوتاه مدت و افزایش بهبود آنژین توسط آنژیوپلاستی اولیه در بیماران سالمند، سن کنترااندیکاسیون آنژیوپلاستی اولیه نمی باشد.