پیش بینی تاثیر سنجش خانواده بر بیش فعالی با میانجیگری سلامت روانی در نوجوانان

با توجه به اهمیت دوره نوجوانی و مشکلات عاطفی- رفتاری در این دوره سنی، نقش عملکرد خانواده در تغییرات اختلالات رفتاری اهمیت دارد. لذا هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی تاثیر سنجش خانواده بر بیش فعالی با میانجیگری سلامت روانی در نوجوانان بود.

در این پژوهش توصیفی پیمایشی، جامعه آماری شامل کلیه نوجوانان دختر و پسر 12 تا 15 ساله مشغول به تحصیل در مقطع تحصیلی متوسطه دوره اول شهر تهران بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای و در دسترس تعداد 629 نفر (تعداد 309 پسر و 320 دختر) به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شد. از پرسشنامه های سنجش خانواده اپشتاین و همکاران (1983)، بیش فعالی کانرز (1999) و ارزیابی سلامت روان کودکان و نوجوانان 6 تا 14 ساله اسپرافکین، لانی، یونیتات و گادو (1984) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد.

یافته ها: 

اثر غیرمستقیم سنجش خانواده به واسطه سلامت روانی بر بیش فعالی برابر 08/0 و اثر کل آن 15/0 بود. در میان ابعاد عملکرد خانواده، بین نقش ها با مشکلات توجه، پرخاشگری اجتماعی و اضطراب- گوشه گیری رابطه معناداری مشاهده نشد (05/0<P).

نتیجه گیری:

 بر اساس نتایج پژوهش، به نظر می رسد که با بهبود عملکرد خانواده، بیش فعالی در نوجوانان کاهش می یابند و بالعکس و عملکرد خانواده با افزایش سلامت روانی می تواند بیش فعالی را کاهش دهد.