فراوانی سطح سرمی کراتین فسفو کیناز (CPK) بالا در بیماران بستری شده مبتلا به آنفولانزا در سال 2019

بیماری آنفلوانزا یکی از علل اصلی عوارض ناشی از بیماری های تنفسی در کودکان و افراد بزرگ سال دارای بیماری زمینه ای و افراد مسن می باشد. این ویروس سالانه جمعیت بسیار زیادی را به کام مرگ می کشد و انواع خطرناک ویروس، بیماری با پنومونی و عوارض همراه است. درد عضلانی یکی از یافته های شایع در این بیماری است که با میوگلوبینوری و افزایش سطح آنزیم کراتین فسفو کیناز (CPK) همراه می باشد. بیماران با سطح بالای CPK با عوارض بیشتر و احتمال بستری بیشتری همراه هستند. لذا مطالعه ی حاضر با هدف بررسی سطح CPK در بیماران مبتلا به آنفلوانزا و تفاوت آن در سنین مختلف انجام شد.

در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، 264 بیمار مبتلا به آنفلوانزای منجر به بستری با محدوده ی سنی یک ماه تا 90 سال که در پاییز و زمستان سال 1398 به بیمارستان حضرت علی اصغر و حضرت رسول اکرم تهران مراجعه کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. علایم بالینی آنفلوانزا در این بیماران بررسی شد و فراوانی لنفوپنی، ترومبوسیتوپنی، نوتروپنی، میوگلوبینوری، کشت خون مثبت و میزان CPK خون در آن ها به روش آزمایشگاهی اندازه گیری شد. داده های به دست آمده با نرم افزار SPSS نسخه 23 تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها:

 میانگین سنی بیماران برابر 99/24 سال بود. شیوع CPK بالا در گروه دارای میوگلوبینوری، نسبت به گروه فاقد آن، نزدیک به 35 درصد بیشتر بود که نشان دهنده ارتباط شیوع CPK بالا با میوگلوبینوری بود (02/0=P). بین وضعیت پلاکت خون بیماران و بالا یا نرمال بودن CPK نیز ارتباط معنی داری یافت شد (01/0=P). شیوع میالژی در گروهی که CPK بالا داشتند 52 درصد بالاتر از گروه بدون میالژی و در گروهی که میالژی داشتند، شیوع CPK بالا 16 درصد بیشتر بود که این شیوع علامت میالژی از نظر آماری معنادار بود (004/0=P). کشت خون مثبت در افراد بزرگ سال و مسن بالاتر از جوانان و کودکان بود و از بین علایم بالینی نیز CPK تنها با میالژی ارتباط داشت

نتیجه گیری: 

سطح بالای CPK در نیمی از بیماران مشاهده شد و یافته های ما نشان داد که سطح بالای CPK با میالژی و میوگلوبینوری و وضعیت پلاکت ارتباط چشمگیری داشت. این مسیله نشان می دهد افزایش و کاهش این آنزیم در سرنوشت بیماری می تواند تاثیرگذار باشد. پیشنهاد می شود در مطالعات بعدی ارتباط سطوح CPK با لنفوپنی و لوکوپنی و سلول های سیستم ایمنی بررسی شود. بررسی سطوح CPK در بیماران مبتلا در آینده می توان در شناسایی ریسک فاکتور شدت بیماری موثر باشد و به درمان بهتر و کاهش عوارض بیماری کمک کند.