کارکرد بلاغی روایی «تصویر» در ادبیات کودک

«بلاغت» کاربرد مجازی جملات به منظور ایجاد معانی ثانوی است. در کتاب های کودک، تصویر از مهم ترین ابزارهای دگرمعنایی جملات است. متقابلا، جملات نیز برای تصاویر ایجاد دگرمعنایی می کنند. به تعبیر رولان بارت، متن نوشتاری بر متن تصویری لنگر می اندازد و برعکس. مقاله پیش رو به روش تحلیلی- توصیفی در پی پاسخ به چگونگی نقش های روایی تصویر در شکل دهی متون ادبی کودک است. اسکات و نیکولایوا، پنج نوع برهم کنش معنایی (تقارنی، تکمیلی، توسیعی، ترکیبی، و تناقضی) را بین تصویر و نوشتار در متون کودک برمی شمرند. مقاله حاضر نه تنها به تقسیمات پنج گانه ایشان درخصوص برهم کنش دو رمزگان تصویر و نوشتار توجه می کند، بلکه برهم کنش رمزگان تصویری با رمزگان های غیرنوشتاری دیگر را نیز مطمح نظر قرار می دهد. در همین راستا، این پژوهش، با رویکردی متفاوت و مستقل از تقسیمات معنایی اسکات نیکولایوا، انواع برهم کنش تصویر با تصویر را ریخت شناسی و هم چنین، چگونگی رابطه تایپوگرافی را با متن تصویری و متن نوشتاری بررسی می کند. از نتایج پژوهش، معرفی پنج نوع رابطه برهم کنشی-موسوم به رابطه هم نشینی، تودرتو، جانشینی، موازی، و پیرامتنی- میان رمزگان تصویری و سایر رمزگان ها است.