رویه قضایی ایران در قبال پیشگیری از تخلفات مرتبط با نقض حق اختراع

توسعه علم و دانش، مهم‌ترین رکن سلطه و هدف غایی آن نیز افزایش ثروت و رفاه عمومی جامعه می‌باشد و اعطای حق انحصاری اختراع نیز به‌عنوان یکی از قوی‌ترین ابزارها جهت پیشرفت علمی است، مضاف بر این‌که شرط جدیدبودن، رکن اصلی و توصیف ویژه و ممتاز هر اختراع و طرح صنعتی است. از آن جایی که هر کس بدون مجوز قانونی از دارنده ورقه اختراع، اختراع را مورد بهره برداری قرار دهد حقوق انحصاری ورقه اختراع را نقض کرده است، در این تحقیق برآنیم تا ضمن مطالعه ابعاد حقوقی حق اختراع، این امر را در رویه قضایی ایران مورد بررسی و واکاوی قرار دهیم.

این پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفته است.

در خصوص تعریف شرط جدیدبودن و نحوه احراز آن نیز مابین اداره ثبت اختراع و رویه قضایی ایران و حتی شعب مختلف دادگاه‌ها تفاوت معنادار وجود دارد. نتیجه ای که در خصوص وضعیت پرونده‌های قضایی در خصوص بررسی میزان افشای صورت گرفته برای اختراع ادعایی گرفته شد مبنی بر این است که نظرات قضایی قضات تقریبا به طور کامل وابسته به نظریه کارشناسی است دخالت‌های ماهوی قضات در حداقل ممکن است. نحوه بررسی ماهوی احراز شرط جدیدبودن در نهاد حق اختراع ایران باید به نحوی باشد که عمده خلاقیت‌هایی که تا حدودی بدیهی است