ارائه مدل بکارگیری منتورینگ (توسعه مهارتهای ارتباطی، آموزشی و...) در توسعه فردی

پژوهش حاضر با هدف ارایه مدل بکارگیری منتورینگ (توسعه مهارتهای ارتباطی، آموزشی و...) در توسعه فردی انجام شد.

جامعه آماری در بخش کیفی پژوهش، شامل خبرگان شهرداری تهران بود که برای تعیین نمونه‌ها از روش نمونه‌گیری غیر تصادفی هدفمند استفاده شده و20 نفر با استفاده از اصل اشباع به عنوان حجم نمونه، در نظر گرفته شد. در بخش کمی جامعه آماری، شامل تمام مدیران اجرایی شهرداری تهران مورد استفاده قرار گرفته که برای تعیین حجم نمونه بخش کمی از فرمول کوکران استفاده شده و تعداد 225 نفر به‌عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. روش تحلیل داده‌ها در بخش کیفی کدگذاری نظری برگرفته از روش نظریه‌پردازی داده بنیاد بود. در بخش کمی با توجه به سوال‌های پژوهش از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی (آزمون‌هایی نظیر همبستگی پیرسون، تحلیل عاملی تاییدی) با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS-v21، Smart Pls-v2 و Lisrel-v8 بهره گرفته شد.

نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که ازمیان 84 شاخص (گویه) موجود، 15 مولفه ‌ی اصلی قابل شناسایی است. مولفه‌های توسعه مهارت‌های ذاتی، توسعه مهارت‌های فنی، توسعه مهارت‌های ارتباطی، توسعه مهارت‌های محیطی، به عنوان مولفه‌های بکارگیری منتورینگ درتوسعه فردی شناسایی شدند و مولفه‌های عملکرد نوآورانه، مزیت رقابتی پایدار و کیفیت آموزشی به عنوان عوامل موثر بر بکارگیری منتورینگ درتوسعه فردی مورد شناسایی و معرفی قرار گرفتند.

عوامل مدیریتی، فناورانه و آموزشی به عنوان راهبردها، عوامل محیطی، دموکراتیزه و آموزشی، به عنوان تسهیلگرها و عوامل فناورانه و آموزشی، به عنوان موانع موجود شناسایی شدند. در نهایت مدلی ارایه شد که از برازش مطلوبی برخوردار بود.