تاثیر بیوچار چوب انگور بر پاسخ ذرت به تنش کمبود آب در شرایط گلخانه ای

یک مطالعه گلخانه ای با هدف بررسی تاثیر بیوچار بر مراحل رشد رویشی و زایشی گیاه ذرت (Zea mays L.) تحت تنش کمبود آب انجام شد. بیوچار تولیدشده از پبرولیز خرده های چوب درخت انگور در °C350  در نسبت های وزنی 0، 5/0، 1، 2، 3، 4 و 5 درصد با یک خاک لوم شنی (نمونه برداری شده از استان البرز) مخلوط و به منظور کشت ذرت استفاده شدند. آزمایش شامل دو تیمار کم آبیاری در مراحل رویشی (I1) و زایشی (I2) و یک تیمار آبیاری کافی روزانه در طول فصل رشد (I3) بود. گیاهان در دوره کم آبیاری در معرض چرخه های متوالی تر (آبیاری تا حد ظرفیت مزرعه) و خشک شدن خاک (ناشی از تعرق گیاه) با دامنه نوسان رطوبتcm3 cm-3  30/0- 18/0 قرار گرفتند. برخی ویژگی های فیزیولوژیک گیاهان شامل شدت تعرق، هدایت روزنه ای و شدت فتوسنتز در طول چرخه های خشکی خاک و زیست توده در پایان آزمایش اندازه گیری شدند. منحنی رطوبتی خاک با استفاده از دستگاه های جعبه شنی و صفحات فشاری و هدایت هیدرولیکی غیراشباع (Kh) با دستگاه هایپروپ اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد افزودن 4 درصد بیوچار به خاک، شدت تعرق را 81، 100 و 49 درصد در I1، و 228، 198 و 61 درصد در I2 به ترتیب در رطوبت های خاک 18/0، 20/0 و  cm3 cm-3 23/0 افزایش داد. میزان تاثیر بیوچار بر بهبود شاخص های فیزیولوژیک گیاهان تحت تنش خشکی مرحله زایشی، بیش تر از مرحله رویشی بود. در نتیجه ی این بهبود، شاخص برداشت گیاهان در خاک های حاوی بیوچار برای تیمارهای I1 و I2، به ترتیب 35 و 50 درصد افزایش یافت. راندمان مصرف آب دانه نیز در تیمارهای I1 و I2 تحت تاثیر بیوچار به ترتیب 42 و 49 درصد افزایش یافت. با توجه به تاثیر اندک بیوچار به ویژه در محدوده خشک منحنی رطوبتی بر افزایش نگهداشت آب خاک، به نظر می رسد، کارکرد بیوچار در بالاتر نگهداشتن Kh و پتانسیل جریان ماتریک مهم ترین عامل بهبود شدت تعرق در چرخه های خشک شدن خاک بود.