بررسی تجربی تاثیر زمان پاشش سوخت ستان بالا بر عملکرد یک موتور احتراق دماپایین پاشش مستقیم

در دهه های اخیر، موتورهای احتراق دماپایین به عنوان راهبردی موثر برای رسیدن به مدل احتراقی بهینه مورد توجه محققین قرار گرفته اند. در این نوع مدل احتراقی، ابتدا سوخت با عدد اکتان بالا در راهگاه ورودی پاشیده شده و سپس در محفظه ی احتراق یک سوخت دیگر با عدد ستان بالا، در زمان های مختلف تزریق می شود. احتراق در موتورهای اشتعال تراکمی واکنش کنترلی، از هیچ ابزار کنترلی مستقیمی استفاده نمی کند و به شرایط اولیه و سینتیک شیمیایی واکنش ها وابسته است. با توجه به اهمیت زمان بندی احتراق و کنترل آن در عملکرد موتور احتراقی دما پایین، در این مطالعه با استفاده از متغیرهای کنترلی تاخیر در اشتعال، زمان پاشش سوخت و فشار بیشینه داخل سیلندر در کنار سیستم پاشش سوخت به عنوان عملگر کنترل احتراق، به بررسی تجربی عملکرد یک موتور احتراقی دماپایین پاشش مستقیم پرداخته شده است. نتایج نشان می دهد که زمان پاشش سوخت دیزل در داخل سیلندر، از مهم ترین فاکتورهای تاثیرگذار در عملکرد و کارایی موتور است. برای نرخ پاشش متان slm15، با افزایش تاخیر در زمان پاشش سوخت پایلوت (دیزل)، مقدار حداکثر نرخ آزادسازی حرارت و مصرف ویژه سوخت کاهش یافته در حالی که فشار موثر متوسط اندیکاتوری و بازده اندیکاتوری ناخالص افزایش می یابد. همچنین با کنترل واکنش پذیری مخلوط و زمان پاشش سوخت با واکنش پذیری بالا، می توان به زمان احتراق مناسب دست یافت که نشان دهنده اهمیت زمان پاشش سوخت به عنوان یک پارامتر کنترلی مهم در کنترل احتراق یک موتور دما پایین است. بطور کلی، نرخ پاشش متان تاثیر ثانویه ای در مقایسه با زمان شروع پاشش بر تاخیر در اشتعال دارد.