ارزیابی تغییرات مولفه های اقلیمی آینده از شمال تا جنوب غرب ایران

تغییرات اقلیمی از چالش‏های پیشروی بشر محسوب می‏شود. این رویداد تمامی نقاط جهان از جمله ایران را متاثر می‏سازد. بنابراین، درک نوسان های جوی و پیش‏نگری‏ آن می‏تواند برای برنامه ریزی‏های آتی در مناطق مختلف راهگشا باشد. در همین راستا، پژوهش حاضر با استفاده از شش مدل گردش عمومی (GCM) تغییرات اقلیمی را برای برخی ایستگاه‏ها در شمال غرب، غرب و جنوب غرب ایران تحت سه سناریوی مختلف RCP2.5 (خوش بینانه)، RCP4.5 (میانی) و RCP8.5 (بدبینانه) با استفاده از LARS-WG طی 2021-2100 ارزیابی کرده است. بر اساس نتایج، بیشترین مقادیر تحت RCP8.5 و در NorESM1.1، CanESM2 و HadGEM2-ES به ترتیب برای ساعت های آفتاب، دمای حداقل و حداکثر مشاهده شد. در مقایسه با دوره پایه: ایستگاه الیگودرز طی سال‏های 2081 2100 با افزایش 69 و 25 درصدی بیشترین افزایش دما را برای حداقل و حداکثر دما از خود نشان داد. ایستگاه اهواز با 4/35 درصد طی سال های 2061 2080 برای بارندگی روزانه و ایستگاه پارس آباد با 8/9 درصد طی سال های 2041-2060 برای ساعت های آفتابی در رتبه های بالا قرار گرفتند. از سوی دیگر، کمترین مقادیر روزانه نسبت به دوره پایه در سناریوهای RCP2.6 و RCP4.5 در اهواز با 23/0 درصد کاهش در دمای حداقل و 93/2 درصد افزایش برای حداکثر دما مشاهده شد. همچنین، بارش روزانه در ایستگاه پارس آباد 63/8 درصد و ساعت های آفتابی روزانه در ایستگاه میانه تا 54/14 درصد نسبت به دوره های پایه کاهش یافته است. به طور کلی، احتمالا در آینده، ایستگاه جنوب غربی با بارندگی بیشتر و شمال غرب با بارندگی کمتر مواجه می شوند.