پهنه بندی مناطق مستعد فرسایش خاک با استفاده از روش آنالیز پارامترهای مورفومومتریک اصلاح شده و میزان تولید رسوب (مطالعه موردی حوضه میانراهان)

فرایند فرسایش خاک و تشدید آن بر اثر مدیریت و بهره برداری نامناسب هر ساله خسارات زیادی را به حوضه های مناطق نیمه خشک و خشک ایران وارد می کند. در میان روش های متعدد مطالعات فرسایش خاک، روش آنالیز پارامترهای مورفومتریک، یک روش ارزان، سریع و کارآمد برای مطالعه ای فرسایش خاک است. حوضه نیمه خشک میان راهان به علت رخنمون سازندهای مختلف، تنوع شرایط ژیومورفولوژی، توپوگرافی ناهموار و رواج معیشت کشاورزی و دامپروری در معرض خطر فرسایش خاک قرار دارد. بنابراین پهنه بندی پتانسیل فرسایش خاک این حوضه، جهت مدیریت علمی و توسعه پایدار آن ضروری است. هدف پژوهش حاضر پهنه بندی پتانسیل فرسایش خاک در زیرحوضه های، حوضه میان راهان است. در این پژوهش از روش های WSA و میانگین گیری استفاده شده، که مبتنی بر محاسبه و رتبه بندی پارامترهای مورفومتریک هستند. نتایج نشان داد، که بر اساس روش های WSA و میانگین گیری به ترتیب 47.49% و 65.53% مساحت حوضه میانراهان در پهنه های با پتانسیل فرسایش خاک زیاد قرار گرفته و نیازمند اجرای طرح های حفاظتی می باشند. روش WSA به علت استفاده از پارامترهای مورفومتریک شکلی، خطی و ناهمواری و محاسبه ضریب همبستگی بین آنها دارای کارایی بهتری برای مطالعات پهنه بندی پتانسیل فرسایش خاک است. زیرحوضه های جنوبی، شمالی و مرکزی حوضه میانراهان به ترتیب دارای پتانسیل کم، متوسط و زیاد فرسایش خاک هستند.  میزان پتانسیل فرسایش خاک در زیرحوضه های حوضه میانراهان متاثر از شرایط ناهمواری و شکل زیرحوضه ها بوده و پارامترهای مرتبط با شکل حوضه و ناهمواری حوضه بیشترین تاثیر را در میزان پتانسیل فرسایش خاک زیرحوضه ها دارند.