بررسی جا به جایی زاویه ای مفصل ران و زانو در دختران با درد پاتلافمورال

افزایش خستگی موجب بروز آسیب دیدگی می شود،هدف مقاله حاضر بررسی جا به جایی زاویه ای مفصل ران و زانو در دختران دارای عارضه پاتلافمورال بود. 

روش شناسی: 

30  نفر از دختران با میانگین (سن83/1 ±73/28 و قد 59/5±49/168و وزن  73/12±73/63) در دو گروه 15 نفره تجربی و کنترل در این مطالعه شرکت کردند. آزمون ارزیابی جت به جایی زاویه ای زانو و ران از آزمودنی ها گرفته شد، سپس همراه با اعمال شیب های مختلف تردمیل این آزمون ها مجدد تکرار شد؛ که تست ها در وضعیت خنثی و در شیب مثبت و منفی 5 درجه موردبررسی قرار گرفت. از میانگین وانحراف استاندار برای توصیف اطلاعات واز آزمون شاپیروویک برای نرمال سنجی داده ها جهت مقایسه و بررسی متغیرها در دو گروه پژوهش از آزمون تی مستقل و آنالیز واریانس مکرر در سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. 

یافته ها:

 بر اساس آزمون تی مستقل و آنالیز واریانس مکرر شیب های مختلف تردمیل بر میزان جا به جایی زاویه ای مفصل زانو و ران در دختران با درد پاتلافمورال تفاوت معناداری ندارد.

به صورت کلی طبق مطالعات جاری افراد دچار درد پاتلافمورال دویدن و در شیب های زیاد و همچنین دویدن روی تردمیل و ایجاد زاویه شیب تردمیل در محدود منفی 5 درصد تا مثبت 5 درصد بر بهبود این عارضه تاثیری ندارد و در  ضمن توصیه نمی شود و با توجه به تحقیقات دختران با درد پاتلافمورال در حالت زاویه شیب بر تردمیل به حات دویدن قرار گیرند.