مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با معنادرمانی بر فاجعه پنداری درد و کیفیت زندگی زنان با تجربه جراحی پستان

زمینه و هدف :

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با معنادرمانی بر فاجعه پنداری درد و کیفیت زندگی زنان با تجربه جراحی پستان بود.

این پژوهش نیمه مداخلهی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. 45 نفر با داشتن ملاک های ورود به مطالعه با روش نمونه گیری هدفمند و از میان کلیه زنان ماستکتومی شده شهر تبریز در سال 1400 که مشغول گذراندن دوره پرتودرمانی خود بودند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و یک گروه گواه، هر کدام 15 نفر قرار گرفتند. اعضای گروه های مداخله، درمان مختص خود را در 8 جلسه 5/1 ساعته (2 ماه، هفته ای یک جلسه) دریافت کردند، و گروه گواه هیچ درمانی را دریافت نکردند. ابزار پژوهش، پرسشنامه های 13 سوالی فاجعه پنداری درد سالیوان و همکاران و 36 سوالی کیفیت زندگی بودند. تجزیه و تحلیل یافته ها از طریق آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه گیری مکرر انجام گرفت.

در پیش آزمون، میانگین و انحراف معیار درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای فاجعه پنداری درد (97/4±00/40) و کیفیت زندگی (72/4±93/39)، در معنادرمانی برای فاجعه پنداری درد (31/4±07/39) و کیفیت زندگی (02/5±73/40)، و در گروه گواه برای فاجعه پنداری درد (29/4±47/39) و کیفیت زندگی (69/3±33/40) بود. هر دو درمان در مقایسه با گروه گواه، فاجعه پنداری درد و کیفیت زندگی زنان با تجربه جراحی پستان را در پس آزمون به ترتیب کاهش و افزایش دادند (001/0>p). در مرحله پیگیری، اثر این دو درمان بر فاجعه پنداری درد و کیفیت زندگی ماندگار بود (001/0>p). تاثیر این دو درمان بر فاجعه پنداری درد و کیفیت زندگی در مراحل پس آزمون و پیگیری یکسان بود (05/0<p).

براساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و معنادرمانی موجب کاهش فاجعه پنداری درد و افزایش کیفیت زندگی زنان با تجربه جراحی پستان شده اند.