اثربخشی آموزش های روانی- تربیتی با رویکرد معنوی بر هویت ملی و خویشتن داری در دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش های روانی- تربیتی با رویکرد معنوی بر هویت ملی و خویشتن داری در دانش آموزان دختر پایه هشتم شهر گلوگاه صورت گرفت. روش انجام پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با گروه گواه و آزمایش است. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان دختر پایه هشتم شهر گلوگاه به تعداد 1521 نفر در سال تحصیلی 1399-400 هستند. باتوجه به معیارهای ورود به مطالعه که شامل دانش آموزان دختر، همگن بودن جامعه آماری و تمایل به شرکت در پژوهش و جلب رضایت والدین جهت مشارکت در پژوهش، دانش آموزان موردمطالعه به صورت نمونه گیری در دسترس به دو گروه 25 نفر (25 نفر گروه گواه و 25 نفر گروه کنترل) به عنوان نمونه تقسیم شدند. یک گروه آزمایش که دوره آموزشی روانی- تربیتی با رویکرد معنوی در آنها اجرا شد و گروه گواه که این آموزش در آنها اجرا نشد. ابزار گردآوری داده ها نیز شامل پرسشنامه های استاندارد خویشتن داری نیک منش (1386) و هویت ملی ابوالحسنی (1387) بود. ابزار مداخله نیز شامل 12 جلسه 90دقیقه ای اثربخشی آموزش های روانی- تربیتی بارویکرد معنوی براساس الگوی پیری و همکاران (1396) بود. تجزیه و تحلیل دادها از طریق آزمون کوواریانس با استفاده از نرم افزار 24 SPSS صورت گرفت. یافته ها نشان داد آموزش های روانی- تربیتی با رویکرد معنوی بر مولفه های هویت ملی (فرهنگی، زبانی، اجتماعی، سیاسی، سرزمینی و دینی) دانش آموزان تاثیر مثبت و معناداری داشت و همچنین رویکرد توانست بر مولفه های خویشتن داری (خطرپذیری، واکنش معنایی و غی معنایی، پشتکارداشتن، خودمحو بودن، تابع امیال آنی بودن و عصبانیت) در دانش آموزان دختر پایه هشتم شهر گلوگاه تاثیر معناداری داشته باشد.