نظریه امنیتی اسلام براساس پرسش های هفتگانه امنیتی

در این تحقیق به این بحث پرداخته شد که عمده ترین پرسش های امنیتی براساس فقه سیاسی اسلام؛ چگونه پاسخ داده می شود. این پرسش ها که عبارت باشد از: مفهوم امنیت؛ ابعاد امنیت، سطح امنیت؛ مرجع امنیت؛ دوست ودشمن (خودی وغیر خودی) درنگاه امنیتی؛ روش تحصیل امنیت وراهکارهای استراتژیک امنیتی؛ پاسخ های خود را ازفقه سیاسی اسلام به نیکی باز یافته است. درفقه سیاسی مفهوم امنیت، به «بقای ابدی» قابل تفسیراست. همان سان که دراین نگاه؛ ابعاد امنیت به «صورت تعالی یافته» قابل تفسیراست که شامل بعد مادی ومعنوی ودنیوی واخروی می گردد. دراین نگاه، سطح امنیت، از انسان آغازمی گردد؛ امنیت انسان، درگام نخست؛ در سه سطح جسم، روح ونفس، باید تامین گردد وآنگاه که انسان درین سه سطح پیش گفته؛ امنیت خویش را تامین شده یافت، در فکر امنیت پیرامون خود خواهد شد، امنیت خانواده، محیط، منطقه؛ کشور وسرانجام امنیت بین الملل؛ دراین فرایند پیش بینی شده است. نگاه فقه سیاسی درخصوص مرجع امنیت، نگاه ذومراتبی است. می توان گفت دراین نگاه  «اسلام» مرجع نهایی امنیت دانسته شده. دراین سلسله مراتب، اسلام وآموزه های دینی، در راس هرم قرار داشته وآنگاه نفس انبیا واولیا،درمرتبه بعدی قرارگرفته، انسان، اعم از مسلمان وکافر، براساس پای بندی به اعتقادات، درادامه این سلسله قرار گرفته واین فرایند تا محیط زیست امتداد یافته است. در بحث خودی وغیر خودی، «تقابل بین الله وطاغوت» دیده می شود همان گونه که دربحث روش های تحصیل امنیت «اقتدار» و«اقناع» مطرح است فقه سیاسی اسلام  «ایمان به اضافه پرهیزاز ظلم» را دراین مبحث، معیار قرار داده است وجهاد چهار گانه دراینجاقابل طرح است. وسرانجام در بحث راهکارهای استراتژیک امنیتی «تغییر وضع موجود» رادنبال می کند که این فرایند تااستقرار حکومت آرمانی مهدوی (عج) ادامه خواهد داشت.