درهم ‏تنیدگی نهادی و حکمرانی امنیت ملی در جمهوری اسلامی ایران

درهم‏ تنیدگی از مباحث بین‏ رشته‏ ای در ادبیات راهبردی است. فصل مشترک نهادها در وظایف محوله، مداخله نهادها و موسسات در امور یکدیگر و فقدان هماهنگی بین مقامات اجرایی از حوزه ‏های ‏درهم ‏تنیدگی و تداخل کارکردی است. بروز این وضعیت در حوزه امنیت ملی موجب ناکارآمدی شده و هزینه‏ های گزافی را به بار می‏ آورد. پرسش اساسی مقاله حاضر چیستی آثار و پیامدهای ‏درهم ‏تنیدگی بر حکمرانی امنیت ملی در جمهوری اسلا‏می ‏ایران است. چهار فرضیه افزایش هزینه‏ های عمومی، کاهش ثبات سیاسی، افزایش حفره‏های امنیتی و تکمیل خلا کارکردی نهادهای امنیت ملی در پاسخ به پرسش فوق ارایه شده است. نوع‏ شناسی مقاله حاضر براساس هدف از نوع توصیفی، از نظر روش پژوهش مقاله از نوع موردکاوی و روش گردآوری اطلاعات به طریق اسنادی و روش تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز از نوع استنباطی ‏می ‏باشد. نتایج مقاله نشان ‏می‏ دهد در صورت عدم توجه به ‏مسیله‏ ‏درهم ‏تنیدگی، امکان افزایش هزینه‏ های عمومی برای نظام سیاسی، افزایش حفره ‏های امنیتی و افزایش بی ‏ثباتی سیاسی وجود دارد. در انتها پیشنهاداتی به منظور درمان این وضعیت در نظام حکمرانی کشور ارایه شده است.