مطالعه آزمایشگاهی و تئوری جذب گاز CO2 توسط محلول آب-مایع یونی-پپرازین به روش طراحی آزمایش رئوس حدی

جداسازی گاز دی اکسید کربن از گاز طبیعی، به عنوان یکی از آلاینده های اصلی محیط زیست، با استفاده از مخلوط آمینی، یکی از متداول ترین روش هاست. در این پژوهش، ترکیب بهینه ی مخلوط آمینی با استفاده از روش طراحی ریوس حدی تعیین شد. مخلوط آمینی مورد استفاده در این پژوهش شامل آب، پپرازین و 1-بوتیل3-متیل ایمیدازولیوم هیدروژن سولفات بوده است. به منظور اندازه گیری حلالیت دی اکسید کربن در محلول آمینی، از یک سلول تعادلی (اتوکلاو) استفاده گردید. طبق بررسی آنالیز واریانس، ضریب تبیین (R2) مقدار بالایی به میزان (%=99/79) دارد. تحلیل نتایج در سطح اطمینان %95 در یک بلاک با تعداد 9 آزمایش و تعریف لودینیگ به عنوان متغیر پاسخ انجام شد. نتایج بهینه سازی نشان داد که ترکیب متشکل از 811/24 میلی لیتر آب، 188 میلی لیتر آمین و 0/76 میلی لیتر مایع یونی بهترین راندمان را داشته و در این حالت بیشنه ی لودینگ 1/702 بدست آمد.