مطالعه تجربه زیسته کارآموزان دوره مهارت ‎آموزی معلمی دانشگاه فرهنگیان قم

این مقاله به واکاوی تجربه زیسته کارآموزان دوره مهارت‎آموزی دانشگاه فرهنگیان قم اختصاص دارد. دوره کارآموزی برای نخستین بار در سال 1394 به عنوان بخشی از برنامه‎های تربیت معلم ایران تدوین و اجرا گردید. کسانی تحت پوشش این برنامه قرار می‎گیرند که تحصیلات دانشگاهی خود را در موسسات آموزش عالی دیگر به اتمام رسانده‎اند و از طریق آزمون استخدامی برای حرفه معلمی پذیرش شده‎اند. این اشخاص دست‎کم دارای تحصیلات کارشناسی هستند و انتظار است دوره مهارت‎آموزی بتواند آنان را برای اشتغال به معلمی در مدارس کشور آماده کند. بررسی به شیوه پدیدارشناسی توصیفی و با نمونه‎گیری متجانس به انجام رسید و اطلاعات به وسیله مصاحبه نیمه‎ساختاریافته جمع‎آوری شد. تحلیل اطلاعات نشان می‎دهد که «برنامه کارآموزی» با انحراف گسترده از برنامه مقرر اجرا شده و آنچه انجام گرفته شکل ناقصی از «کارورزی دوره کارشناسی» می باشد که به این دوره تعمیم یافته است. فارغ از اینکه این موضوع به نظریه «فریب» مربوط باشد یا «رقیب» یا «تعمیم»؛ آنچه به وقوع پیوسته است سببی برای کاهش سرمایه اجتماعی دانشگاه ها و زمینه‏ساز زیان جبران‎ناپذیر برای منابع انسانی مدرسه‏ای کشور است.