مطالعه اثر آلودگی کادمیم و آبیاری با آب مغناطیس بر رشد و آنتی اکسیدان های گیاه وتیور

کادمیم یک آلاینده ی مهم زیست محیطی محسوب می شود که سلامت عمومی را بطور جدی تهدید می کند. به منظور کنترل ورود این آلاینده ها به زنجیره های غذایی و همچنین بهبود رشد و عملکرد گیاهان در شرایط آلودگی، از روش های مختلف مدیریتی استفاده می شود. یکی از روش های جدید در این زمینه استفاده از آب مغناطیس به منظور افزایش مقاومت گیاه به شرایط آلودگی و همچنین کنترل ورود این آلاینده به بافت های گیاهی می باشد. با هدف ارزیابی قابلیت گیاه وتیور در برداشت کادمیم در شرایط آبیاری با آب مغناطیس، این مطالعه بصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار بصورت گلدانی در محل نهالستان مرکزی سازمان پارک ها و فضای سبز شهرداری بندرعباس اجرا شد. در این تحقیق پارامترهایی مانند خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک، غلظت کادمیم در اندام هوایی و ریشه گیاه وتیور، شاخص تجمع و فاکتور انتقال، و برخی از صفات رشدی و آنزیمی گیاه وتیور مطالعه شدند. تیمارهای مورد مطالعه شامل کادمیم در چهار سطح (0، 5/0، 1 و 2 میلی گرم در لیتر) و آبیاری در سه سطح (کاملا مغناطیس، نیمه مغناطیس و غیرمغناطیس) بودند. نتایج نشان داد که استفاده از آب مغناطیس در آبیاری به طور معنی داری پاسخ های آنتی اکسیدان و برداشت کادمیم توسط گیاه را تحت تاثر قرار داد. بطوری که بیشترین غلظت کادمیم ریشه و شاخساره، فاکتور انتقال و شاخص تجمع زیستی به تیمار آب کاملا مغناطیس اختصاص داشت و با تغییر غلظت کادمیم، اثرگذاری آب مغناطیس بر پاسخ های گیاهی نیز تغییر کرد. فعالیت آنتی اکسیدان های آنزیمی و غیرآنزیمی نیز با افزایش آلودگی کادمیم افزایش یافت. بطورکلی، یافته های این تحقیق نشان داد که استفاده از آب مغناطیس برای افزایش تحمل گیاهان به تنش آلودگی کادمیم مفید بوده و روشی کارآمد برای کاهش آلودگی کادمیم در محیط زیست محسوب می شود. با این وجود، برای تایید این نتایج انجام مطالعات بیشتر بر روی سایر گیاهان و در سطوح بیشتر آلودگی پیشنهاد می شود.