ارائه یک مدل نوین جهت طراحی یک شبکه زنجیره تامین پایدار شامل مباحث توسعه یافتگی و تصمیمات زیست محیطی پله ای

یکی از موضوعات حایز اهمیت در حیطه زنجیره تامین پایدار که محیط زیست را تحت تاثیر قرار می دهد، میزان آلودگی منتشر شده از اجزای زنجیره تامین است. عدم توجه به این مسیله پیامدهای اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی فراوانی در پی خواهد داشت. بنابراین، در این تحقیق به این مهم پرداخته می شود. در این مطالعه، مدل نوینی برای طراحی شبکه زنجیره تامین پایدار ارایه می گردد که در آن تنها تسهیلات سازگار با محیط زیست می توانند فعالیت داشته باشند و سایر تسهیلات آسیب زا به محیط زیست، باید تعمیر و نوسازی شوند. علاوه بر این، جهت افزایش توسعه یافتگی و بهبود وضعیت معیشتی و اجتماعی مردم، در مدل پیشنهادی، مکان احداث تولیدکننده از میان مناطق کمتر توسعه یافته با پتانسیل رشد بیشتر انتخاب می گردد. برای محاسبه پتانسیل رشد مناطق معیارهایی مانند نزدیکی به کشورهای همسایه با GDP بالاتر، نرخ بیکاری، تعداد معادن و غیره در نظر گرفته شده و با تکنیک های تصمیم گیری چندمعیاره یکپارچه می گردند. روش شناسی این پژوهش به این صورت است که ابتدا با روش های تصمیم گیری، برای هر منطقه امتیازی محاسبه شده و سپس مساله با این امتیازها بهینه سازی می-گردد. در واقع، مدلسازی پیشنهادی شامل دو مرحله محاسبه امتیاز پتانسیل رشد هر منطقه با تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره و سپس فرموله بندی مساله شبکه زنجیره تامین پایدار است. در پایان، عملکرد مدل پیشنهادی و کاهش اثرات زیست محیطی برای بهبود پایداری سیستم های لجستیک در یک مطالعه موردی بررسی و نشان داده می شود. جهت اعتبارسنجی مدل، چند تحلیل حساسیت متفاوت ارایه می گردد. نتایج تجزیه و تحلیل محاسباتی نشان-دهنده کارایی و اثربخشی مدل است.