شناسایی رخساره های ژئومورفولوژی غرب استان تهران(مطالعه موردی: شهرستان ملارد)

چشم اندازهای ژیومورفولوژی پایه و اساس بررسی های منابع طبیعی حوزه های آبخیز به شمار می رود. در این پژوهش، منطقه ملارد با روند ژیومورفولوژیکی متنوع از کوهستان تا دشت سر انتخاب گردید تا با استفاده از نقشه های زمین شناسی، عکس هوایی و تصاویر ماهواره ای و بازدیدهای میدانی رخسارهای ژیومورفولوژی آن شناسایی و تفکیک گردد. نتایج نشان می دهد منطقه مورد مطالعه از نظر ژیومورفولوژی از واحد کوهستان(کوه و تپه ماهور) و دشت سر (تیپ های دشت سر فرسایشی و پوشیده) تشکیل شده است. واحد کوهستان 28 درصد از منطقه موردمطالعه را تشکیل می دهد که شامل کوه ها و تپه هایی مشتمل بر مجموعه ایوسن میانی، مجموعه سنگ های ایوسن بالایی (بخش های پایینی، میانی و بالایی) و الیگوسن و تپه ماهورهای پلیوسن می باشد. واحد ژیومرفولوژی دشت سر در منطقه موردمطالعه دارای وسعتی برابر 71/50384 هکتار که 72 درصد سطح عرصه را به خود اختصاص داده است. در منطقه موردمطالعه تیپ دشت سر فرسایشی دارای 2 رخساره، تیپ دشت سر اپانداژ 2 رخساره و تیپ دشت سر پوشیده 16 رخساره می باشد. در تیپ دشت-سر پوشیده در تمامی رخساره ها فرسایش بادی غالب بوده و بیش ترین مساحت منطقه در این تیپ از مناطق مسکونی، اراضی مرتعی و کشاورزی رها شده (56%) تشکیل شده است. از نطر رخساره نیز بیش ترین مساحت شامل دشت ریگی ریز و متوسط دانه با تراکم کم تا متوسط و اراضی کشاورزی می باشد. با استفاده از کلیه مطالعات منابع پایه یا فیزیکی و مطالعات اجتماعی - اقتصادی که مجموعا تحت عنوان منابع بیوفیزیکی از آن نام برده می شود، نسبت به برنامه ریزی در جهت مقابله با بیابان زایی در هر یک از رخساره های ژیومرفولوژی اقدام خواهد شد.