تاثیر محلول پاشی آهن بر الگوی بیان ژن های تولید کننده آنتوسیانین میوه توت فرنگی طی مراحل نموی

آنتوسیانین ها از جمله ترکیبات مهم در کیفیت میوه توت فرنگی هستند که ژن های مختلفی در تولید و انباشت این متابولیت ها نقش دارند. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر محلول پاشی آهن، تعیین غلظت بهینه و مطالعه اثر آن بر الگوی بیان ژن های دخیل در بیوسنتز آنتوسیانین های میوه توت فرنگی رقم کاماروسا طی مراحل نموی بود. آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. بدین منظور، ابتدا در یک آزمایش مقدماتی بوته های توت فرنگی با کلات آهن 14% در غلظت های صفر، 200، 400، 600، 800، 1000، 1200، 1400، 1600، 1800 و 2000 میکرومول بر لیتر محلول پاشی شده و سپس میزان تجمع آنتوسیانین ها و بیان ژن های دخیل در بیوسنتز آنها در روزهای سوم، ششم، نهم و دوازدهم بعد از محلول پاشی ارزیابی گردیدند. طبق نتایج، میوه های محلول پاشی شده با آهن در غلظت 1400 میکرومول بر لیتر بیشترین میزان تجمع آنتوسیانین را نشان دادند. همچنین، کاربرد غلظت انتخابی آهن موجب تسریع رسیدگی میوه ها نیز گردید که در نهایت غلظت 1400 میکرومول بر لیتر به عنوان غلظت بهینه در نظر گرفته شد. افزایش بیان ژن های FaSUT1، FaMYB1، FaPAL، FaCHS و کاهش بیان ژن FaMYC1 در میوه های تیمار شده با کلات آهن 14% در غلظت 1400 میکرومول بر لیتر می تواند دلیلی بر افزایش تجمع آنتوسیانین ها باشد. بنابراین، جهت تولید گلخانه ای توت فرنگی و کشت آن در محیط بدون خاک، با توجه به نتایج این پژوهش، به منظور افزایش آنتوسیانین ها می توان غلظت 1400 میکرومول بر لیتر آهن با روش محلول پاشی را پیشنهاد نمود.