اثر تنش خشکی بر کارایی مصرف آب انگور (.Vitis vinifera L) رقم بیدانه قرمز در تیمار های مختلف کودی

کاربرد کودهای آلی و شیمیایی به عنوان بهبود دهنده ویژگی های خاک یکی از راهکارهای کاهش اثر تنش خشکی می باشد. به منظور بررسی اثر کاربرد سولفات پتاسیم، کمپوست و بایوچار بر وزن خشک برگ، تبادلات گازی و کارایی فیزیولوژیک مصرف آب انگور رقم بیدانه قرمز تحت تیمارهای مختلف تنش خشکی در دو سطح آبیاری شامل: عدم تنش خشکی (ظرفیت زراعی) و آبیاری در 40 درصد ظرفیت زراعی بود. این تحقیق به صورت طرح فاکتوریل در قالب بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار و در گلخانه انجام شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر متقابل تیمار کودی و تنش خشکی بر سرعت فتوسنتز، هدایت روزنه ای و کارایی مصرف آب فتوسنتزی برگ معنی دار شد. تنش خشکی سبب کاهش معنی دار سرعت فتوسنتز، هدایت روزنه ای و سرعت تعرق و افزایش کارایی فیزیولوژیک مصرف آب برگ انگور شد. با کاربرد کودها اثر تنش خشکی جبران شد. کارایی فیزیولوژیک مصرف آب فتوسنتزی برگ در تیمارهای آلی بیشتر از تیمار شیمیایی بود. کارایی مصرف آب ذاتی برگ انگور در تیمارهای کودی در شرایط تنش خشکی بیشتر از سایر تیمارها در شرایط بدون تنش بود. بیشترین غلظت پتاسیم برگ در تیمار بایوچار در شرایط با و بدون تنش خشکی (به ترتیب 60/1 و 77/1 درصد) بود. بین وزن خشک برگ کلیه تیمارها در شرایط عدم تنش خشکی و تیمارهای سولفات پتاسیم و بایوچار در تنش خشکی اختلاف معنی داری نبود. با توجه به نتایج این بررسی ، کاربرد کودها مخصوصا بایوچار می تواند در کاهش اثرات منفی ناشی از تنش خشکی بر انگور بیشتر مورد توجه قرار گیرد