ارائه مدل قابلیت های نوآوری باز در پدافند غیر عامل نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران

نوآوری و قابلیت‌های آن، به عنوان یک اکسیر حیات‌بخش سازمان‌ها، همواره یک چالش پش روی پژوهش‌ها مطرح است.بنابراین، این پژوهش با هدف افزایش میزان درک ما از فرایند اجرای نوآوری باز، آمادگی ها و قابلیتهای نوآوری باز انجام شد. روش تحقیق پژوهش حاضر از نظر هدف، بنیادی-کاربردی و از نظر ماهیت، اکتشافی است. جامعه آماری این پژوهش، در مرحله اول، شامل خبرگان، متخصصان و مدیران پدافند غیر عامل نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران و شرکت‌های دانش‌بنیان در زمینه پدافند غیرعامل نیروی انتظامی بود. ابزار مورد استفاده بر اساس روش داده بنیاد، مصاحبه‌های عمیق نیمه‌ساختار یافته تا رسیدن به مرز اشباع بوده است که به جنبه‌های مختلف درونی و بیرونی سازمان برای رسیدن به مدل اجرایی فرایند نوآوری باز، پرداخته شد و نتایج بر اساس مراحل پارادایم داده‌بنیاد تنظیم گردید .در مرحله دوم نیز، کلیه کارکنان این شرکت‌ها و ستاد فرماندهی پدافند غیرعامل نیروی انتظامی بود که نمونه آماری بر اساس فرمول کوکران، تعداد 145 نفر و ابزار جمع‌آوری نیز، پرسشنامه محقق ساخته بود. بر اساس نتایج بدست آمده مدلی مفهومی برای اجرای نوآوری باز در پدافند غیر عامل نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران ارایه شد.مفاهیم استخراج شده نشان می دهند که توانایی شرکت‌ها در ایجاد همکاری با شرکاء و مشتریان، ایجاد شرایط برای ورود نوآوری و مدیریت آن، از طرف مدیریت، قابلیت‌های شبکه سازی برای سازمان تحت حمایت مدیران سازمان، ایجاد بستر قانونی، طراحی مکانیسم های مناسب مالی، وجود منابع انسانی نوآور و با قابلیت شبکه سازی بیرونی و ساختار سازمانی مناسب از جمله مواردی هستند که برای ورود به عرصه نوآوری باز ضروری می باشند.