تحلیل نشانه شناختی وجوه نمادین نقش مایه های بصری در نقاشی های منتخب از ناصر اویسی از دیدگاه پیرس

مکتب سقاخانه از مهم‌ترین جنبش‌های هنری دهه چهل هجری شمسی در ایران است با رویکردی سنت‌گرا در عین حال نوجویانه و با الهام از روش و شیوه هنری جهانی شکل گرفت هنرمندان منتسب به این جنبش ضمن ارج نهادن عناصر تصویری کهن، آثاری پدید آوردند به دنبال تفاوت در هنر خود بودند. هنر مذکورمی‌توان از حوزه‌ی فرهنگی، هویتی، هنری رویکردهای ساختارشناسانه، نشانه‌شناسانه، روانشناسانه و غیره مورد مداقه قرار داد. هنرمندان بسیاری در این حوزه فعالیت دارند یکی از ایشان ناصر اویسی می‌باشد می‌توان جز هنرمندان برجسته این مکتب دانست.

نوشتار حاضر درصدد معرفی و بررسی ویژگی‌های بصری و وجوه نمادین نقش‌مایه‌های تزیینی آثار منتخب از نقاشی مکتب سقاخانه ناصر اویسی می‌باشدبا ابزار ساختارشناسی و نشانه‌شناسی بر اساس دیدگاه پیرس مورد تشریح قرار می‌گیرند.

هدف این مقاله تحلیل وجوه نمادین نقش‌مایه‌های تزیینی آثار ناصر اویسی از دیدگاه پیرس است.

از این ‌رو نوشتار حاضر در پی پاسخ به دو سوال اساسی است: نقاشی‌های سقاخانه‌ای ناصر اویسی دارای چه ویژگی‌های بصری هستند و نقش‌مایه‌های تزیینی از چه مفاهیمی برخوردارند؟ عملکرد رویکرد نشانه‌شناسانه در آثار منتخب از ناصر اویسی چگونه است؟

این پژوهش با شیوه‌ی توصیفی-تحلیلی مورد پژوهش قرار گرفته است. این مقاله از نوع تحقیقات کیفی است و نمونه‌های مطالعاتی از منابع کتابخانه‌ای گردآوری شده است.

نتایج نوشتار حاضر حاکی است نقوش در شش دسته طبقه‌بندی می‌شوند: نقوش انتزاعی، انسانی، جانوری، گیاهی، هندسی. نوشتاری. نقاش نقشمایه‌های همچون همچون گل‌بابونه، انار، اسب، زن، اشکال(مربع، دایره، مثلث و لوزی)خطوط نستعلیق و بداهه نویسی، اشیا همچون سه تار در آثارش بهره برده است مفاهیمی همچون قدرت، بردباری، خوشتن-داری، باروری، آفرینش، آزادی در ارتباط است. تعادل، توازن، حرکت، جز خصایص تصویری این آثار می‌باشند. نشانه‌های بن‌مایه-های تزیینی آثار هنرمند مذکور بیشتر نمادین و نمایه‌ای است نوع نشانه‌ فیگوراتیو-انتزاعی و انتزاعی- ناشبیه‌ساز محسوب می‌شود.