پیش بینی شفقت به خود براساس فرسودگی زناشویی، طلاق عاطفی و درماندگی آموخته شده در زنان متاهل شاغل در شهرداری اصفهان

هدف پژوهش حاضر به پیش‌بینی شفقت به خود براساس فرسودگی زناشویی، طلاق عاطفی و درماندگی آموخته‌شده در بین زنان متاهل شاغل در شهرداری اصفهان بود. روش پژوهش توصیفی- همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه زنان متاهل شاغل در شهرداری اصفهان بود. حجم نمونه محاسبه‌شده 216 نفر زنان متاهل شاغل که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گیری پرسشنامه 26 سوالی شفقت به خود ریس و همکاران (2011)، پرسشنامه 21 سوالی فرسودگی زناشویی پاینز (1966)، پرسشنامه 28 سوالی طلاق عاطفی صفاری نیا، ادب دوست و تقی زاده (1390) و پرسشنامه 24 سوالی درماندگی آموخته‌شده سورنتی، فیلیپلو، کاستا و بازای (2014) بود. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌‌ها از روش‌های آماری رگرسیون گام‌به‌گام و همزمان و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد، فرسودگی زناشویی، طلاق عاطفی و درماندگی آموخته‌شده توان پیش‌بینی شفقت به خود را دارد و درصورتی‌که زنان متاهل شاغل از فرسودگی زناشویی، طلاق عاطفی و درماندگی آموخته‌شده کمتری برخوردار باشند، می‌توان پیش‌بینی کرد که شفقت به خود آن‌ها نیز بیشتر شود.